ေညာင္ေရႊ (သို႔) အတိတ္ကျမိဳ ႔ေဟာင္း

ေညာင္ေရႊျမိဳ႔သည္ ယခင္က ေစာ္ဘြားမ်ား အေျခခ်ရာ အထင္ကရျမိဳ႔ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။ ယခုအခါမွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခား ခရီးသြားလုပ္ငန္း ၊ ဟိုတယ္လုပ္ငန္းမ်ား ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ ကိုေရာက္လွ်င္ ရတနာမာန္ေအာင္ ဘုရားၾကီးသို႔ အျမဲသြားေနၾက။ ေညာင္ေရႊေဟာ္ကိုလည္း မၾကာခဏ ေရာက္ျဖစ္သည္။ ရတနာမာန္ေအာင္ ဘုရားသို႔ေရာက္လွ်င္ ဘုရားပတ္ပတ္လည္မွ ျပခန္းမ်ားကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ထဲတြင္ စြဲစြဲျမဲျမဲ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ယခုအခါမွာေတာ့ ၄င္း ျပခန္းမ်ား အနည္းက်ဥ္းသာ က်န္ေတာ့သည္။ ယခင္က ခံစားမႈမ်ိဳး ယခု ရေသးသလားလို႔ မိမိကိုယ္ကိုယ္ျပန္ေမးၾကည့္ေတာ့ သိပ္မေသခ်ာေတာ့ ။ အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ရတနာမာန္ေအာင္ ဘုရားၾကီးကို ဖူးေမွ်ာ္ျပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေညာင္ေရႊေဟာ္ ဘက္ခရီးဆက္ခဲ့သည္။ ေညာင္ေရႊေဟာ္သည္ ယခုအခါ ဗုဒၶ၀င္ျပတိုက္ အျဖစ္ အသြင္းေျပာင္းေနျပီ။ ေဟာ္ျခံ၀င္းတခုလုံုး ျခံဳႏြယ္ မ်ားအျပည့္။ ေဟာ္(ဗုဒၶ၀င္ျပတိုက္) ထဲ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရွဳ႔ခ်င္ရင္ေတာ့ ၀င္ေၾကး ေပးရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကင္မရာ လြယ္ထားတာေတြ႔ေတာ့ ၀န္ထမ္းတေယာက္က ဓါတ္ပံုရို္က္ခြင့္ မရွိပါလို႔ လာေျပာပါသည္။ ေဟာ္ထဲေရာက္ေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတြ႔ဖူးေနက် ေစာ္ဘြားအသံုးေဆာင္ပစၥည္းမ်ား တခုမွ မေတြ႔ရေတာ့ပါ။ ဗုဒၶ၀င္ျပတိုက္ ဆိုသည့္နာမည္ ႏွင့္အညီ ေရွးေဟာင္းဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ားကို သာ ေတြ႔ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတန္ငယ္ေလွ်ာက္ၾကည္ျပီးေတာ့ အျပင္ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့မွ ေဟာ္ပတ္၀န္းက်င္ကို ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကသည္။

ေတာင္ယံနွင့္ေရ
လြမ္းစရာေပြေသာေၾကာင့္
ေညာင္ေရႊသီရိ၊နန္းဇာတိကို
ေမွ်ာ္မိရမ္းေယာင္၊ဗ်ာပါေႏွာင္ေရြ႔
သည္းေခါင္ေၾကြအံံ့၊ေၿဖမတံ့နွင့္
ဆြတ္ပ်ံ႔လြမ္းရွာမိပါသည္။
(ဦးပုည)