တန္ေဆာင္တိုင္ အမွတ္တရ (ဇာတ္သိမ္း)

ဇာတ္လမ္းကုိ ျပန္ဆက္ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဆူပါဂလူး လိုပါတယ္…ဒီလိုနဲ႕ အက္တမင္က စကပ္ပါတယ္…ဆိုင္ဖြင့္ရင္ ျမတ္ဖို႕က အဓိက က်သည္ေလ။ ဒါေႀကာင့္အက္တမင္က မေနေန…တြက္ပါအံုးဗ်..ျမတ္ပမလား…ျမတ္မွျဖစ္မွာေနာ္…ဆုိျပီး အားကုိးတႀကီး တြက္ခိုင္းပါသည္။ သူမကလည္း ပါးစပ္ကေနတတြတ္တြတ္ရြတ္ျပီး ကတ္ကူေလတာ တစ္လံုးကုိင္ကာ တြက္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးတြက္ခ်က္ျပီးေတာ့ အက္တမင္ မရွံဳးရင္ အျမတ္ပဲတဲ့..ကၽြန္မေသခ်ာေျပာရဲတယ္တဲ့…ကၽြန္မ ဒီစာရင္းအင္းပညာနဲ႕လုပ္စားေနတာ ႀကာျပီတဲ့..ဆက္ေျပာတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ထ ေအာ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အကင္နဲ႕ ဘီယာ ဆိုင္ဖြင့္ခ်င္တဲ့ အေႀကာင္းကလည္း ရွိပါသည္။ အက္တမင္ ငန္းေႀကာထေနလို႕ မျမင္မိတဲ့ ဟာကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႕က သတိျပဳမိလို႕ေလ။ အဲဒါမွန္မမွန္ သိခ်င္စိတ္နဲ႕

သူတို႕ရဲ႕ ေနာက္ေႀကာင္းကုိ လိုက္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွတယ္…အာ..မွားလို႕ သိလိုက္ရတာက ၃၆ ..ဟာ မွားျပန္ျပီ… စိုင္းစိုင္းရဲ႕" ဖုတ္လွုိက္ဖုတ္လွုိက္ " သီခ်င္းကုိ စြဲေနမိလို႕… စာသားက "၃၄ ၂၄ ၃၆ အလွအပအရပ္အျမင့္က ၅ ေပ ၆ " ဆိုလားပဲ…အဲဒါလည္းအျပီး ျပန္ဖ်က္မလို႕လုပ္ေတာ့ ေကာ္ရရွင္ပန္ က မရွိေတာ့ဘူးေလ…အဟီး ။ နံပါတ္ေတြကို ေျပာခ်င္တာနဲ႕တိုက္ဆိုင္သြားလို႕….ဒိတ္က (၂.၇.၂၀၀၇) ေလ။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ….အမွန္ေတာ့ မသဥၹာ ရဲ႕ ဟင္းထုပ္ က အႀကံအဖန္ဆိုတာပဲဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္ေလ… အက္တမင္က တင္တင္ခ်င္း စားခ်င္တာနဲ႕ ဘာမွ မျမင္ႏုိင္ျဖစ္သြားတာ…စားဖို႕ပဲ ငန္းေနတာေလ…အခုေတာ့ ဒါေလးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ အခြင့္ေကာင္းေလးေပါ့။

ဒါကိုသိေသာ ကုိေက်ာ္စြာက ထလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကုိေက်ာ္စြာ ဘာေျပာမလဲေပါ့..ႀကည့္တုန္း ျပန္ထုိင္သည္။ အဲဒီမွာ အက္တမင္က ကုိေက်ာ္စြာ ဘာေျပာစရာရွိလို႕လဲ…. ေျပာေလလို႕ေမးေတာ့…ကၽြန္ေတာ္ေညာင္းလို႕ ထရပ္တာတဲ့ေလ။ အက္တမင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ေတာ္ေတာ္တင္းသြားသည္။ မေလးမစားလုပ္တယ္ေပါ့..သူ႕လုိ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကုိ ဒင္းေတာ့ ေတြ႕အံုးမယ္ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႕ ႀကည့္လိုက္တာကုိ ေတြ႕လိုက္ရသည္…သိပ္မႀကာပါဘူး…ထရပ္ျပန္ပါသည္။ ဒီတစ္ခါ အက္တမင္က ကုိေက်ာ္စြာ ေညာင္းလို႕ပဲလားေမးေတာ့ ဒီတခါေတာ့ အတည္ပါ…အက္တမင္ကို ေလးစားျပီးသားပါ..ငါးကေတာ့ ေလ်ာ္တယ္။ ေျခာက္ကျပန္တယ္ တဲ့။ ဆက္ေျပာပါသည္။ ဒီတစ္ခါလည္း အေႀကြးပဲလားတဲ့….အက္တမင့္ မ်က္ႏွာေသးေသးသြားလိုက္တာမ်ား မေျပာပါနဲ႕ေတာ့ ။ တစ္ေန႕က မသာအိမ္မွာ အက္တမင္ႀကီး အေႀကြးတင္ခဲ့တာေလ…အဲဒါေႀကာင့္ေျပာတာလို႕ အေႀကာင္းသိသူတစ္ေယာက္က ေလသံတိုးတိုးေလး ထြက္ျပီးသတင္းေပးသည္။

အဲဒီမွာပဲ ကုိေက်ာ္စြာက ကၽြန္ေတာ္ တင္ ျပခ်င္တာကေတာ့ ဆိုျပီး ပုဆိုးကုိ ျပင္၀တ္လိုက္သည္။ သူလည္း ၃၆ လားေပါ့..အဟီး..ဆက္ေျပာတာကေတာ့ … ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ အကင္နဲ႕ ဘီယာ ဆိုင္ဖြင့္ခ်င္တယ္ အက္တမင္…မသဥၹာတို႕ ဆိုင္ေရာင္းတာလည္း ေရာင္းေပါ့…တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္အေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆိုင္မွာ ေသာက္ျပီးရင္ သူတို႕ဆိုင္ကုိ ကူးလို႕ရတာေပါ့…ဒါကုိလည္း စဥ္းစားမိလို႕ပါ။ ျပီးေတာ့ ေဆာင္းတြင္း ဆိုေတာ့ ဒါေလးေတြက လိုတယ္ေလဆိုျပီး လက္မကုိ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ျပပါတယ္။ အားပါသြား၍ထင္သည္။အရွိန္လြန္ျပီး အာေခါင္ကို ထိသည္။ ေ၀ါ့ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ (နဲေတာင္နဲေသးတယ္…လာျပီး စတိုင္လာေပးေနတာကုိး ) ေနာက္ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာက အြန္လိုင္းကေနျပီးေတာ့ လည္း အႀကံဥာဏ္ေတာင္းမယ္လို႕ အႀကံေပးပါတယ္။ ဒါကလည္း ေတာင္ႀကီးခ်ယ္ရီဟာ အေ၀းေရာက္ ခ်ယ္ရီကုိ ခ်စ္ေသာသူမ်ားနဲ႕လည္း သက္ဆိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါ ဆိုျပီး အမ်ားနဲ႕ ကုိင္တုတ္လိုက္ပါေသးတယ္။

"ဟာ….ဘီယာ၊ အကင္ေရာင္းရင္ မေကာင္းဘူးထင္တယ္….အဲလိုေရာင္းရင္ ျပႆနာတက္ႏုိင္တာေပါ့…အမူးသမားေတြနဲ႕တရုန္းရုန္းဆိုေတာ့ …ကၽြန္မတို႕က မိန္းကေလးေတြေလ…ဘယ္ေကာင္းပမလဲ " ဆိုျပီး ကန္႕ကြက္မဲေပးပါသည္။ ထေျပာသူကေတာ့ အဒူလဲသိလား….ေရခဲတံုးႀကီး မေအးမိစံပါ။ အားလံုးအံ့အားသင့္သြားသည္။ ပါးစပ္ေတြ အေဟာင္းသားျဖစ္သြားသည္။ တခန္းလံုး တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ တိတ္ဆိတ္မွုကို စတင္ျဖိဳခြင္းလုိက္သူကေတာ့…ဘူ….တဲ့။ အသံလာတဲ့ ဘက္ကုိ ခန္႕မွန္းျပီး အားလံုး ၀ိုင္းႀကည့္ႀကသည္။ အဟင့္…အဟင့္ ဆိုျပီး အသံေလးထြက္လာသည္။ သူလို႕ထင္ျပီး ၀ိုင္းႀကည့္လို႕ ရွက္၍ထင္သည္။ သမီး မဟုတ္ဘူးေနာ္လို႕ ျငင္းရွာသည္။ ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳေမႊးေမႊးေလးေပါ့။ အခုေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳ နံနံေလးလို႕ နာမည္ေျပာင္းလိုက္ျပီ လို႕ ..စိတ္ထဲကေနႀကိတ္ေျပာမိသည္။

နံတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နံတယ္ဗ်….ခုႏွစ္ရက္ေလာက္ ဓညင္းသီးေတြ ၊ ဆူးပုတ္ေတြ ၊ ငါးပိရည္က်ိဳေတြ စားျပီး ခုႏွစ္ရက္ေလာက္ ၀မ္းခ်ဳပ္ျပီး မေအာင့္ႏုိင္မအီးႏုိင္ ထြက္လာတဲ့ အနံပါ…မယံုမရွိပါနဲ႕….လို႕ အီးသုေတသနနဲ႕ မာစတာဘြဲ႕ရခဲ့သ (လက္ရွိအလုပ္အကုိင္ - ျမိဳ႕နယ္စည္ပင္ရဲ႕ မိန္လာျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရး အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး) ကိုေအာင္မိန္းက ဆိုင္းမဆင့္ ဘံုမဆင့္ ေျပာပါတယ္။ ေျပာတဲ့သူေတြကလည္း အက်ိဳးအေႀကာင္းခိုင္ခိုင္လံုလံုနဲ႕ ေျပာေတာ့

ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ေကာင္မေလးေတာ္ေတာ္ရွက္သြားမွာပဲဆိုျပီး ကရုဏာ စိတ္ေတြေတာင္ ေပၚလိုက္ေသးသည္။ ေျပာတဲ့သူကလည္း ထိုကိစၥနဲ႕ပါတ္သတ္ျပီး ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးရာဇ၀င္ရွိပံုရပါသည္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ကိုခ်မ္းေပါ့…ကၽြန္ေတာ္ပါဆိုျပီး ထေျပာတယ္ေလ….ဟီးရုိးေပါ့…ေကာင္မေလးက အားကုိးတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြ႕နဲ႕ စိုက္ႀကည့္ေနတာကုိ ေတြ႕လိုက္ရပါသည္။ ဒါကေတာ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ေပါ့…။

အကင္ဆိုင္ဖြင့္ခ်င္တဲ့ သူရယ္၊ ရိုးရာအစားအစာ ဆိုင္ဖြင့္ခ်င္တဲ့ သူရယ္ ေပၚလာေတာ့ အက္တမင္ စဥ္းစားရႀကပ္ျပီေပါ့။ အကင္ဆိုင္ဖြင့္တာကိုျငင္းရင္လည္း ခြက္ပုန္းခုန္သူ အက္တမင္က သူစားေပါက္ေပ်ာက္သြားမွာကို သိတယ္ေလ။ ကုိေက်ာ္စြာကလည္း ဗူးဆိုရင္ ဖရံုမသီးတဲ့ လူမ်ိဳးကုိး။ ဟုိဆိုင္ကုိ မဖြင့္ပါနဲ႕ ေျပာရင္လည္း သူႀကိတ္သေဘာက်ေနေသာ ေကာင္မေလးနဲ႕ေ၀းျပီေလ။ အဒူေလးလဲ ဆိုေတာ့ ….မေျပာေတာ့ပါဘူးေလ…ညီမေလးေတြနဲ႕ မမမ်ား ရင္ခုန္ႀကေပါ့ေနာ့္။ အဟဲ။ သတိေတာ့ထားဗ်ိဳ႕ …အက္တမင္ရဲ႕ ေနာက္ေႀကာင္းက မေကာင္းဘူး…၄၀ ဆိုလားပဲ..အဟဲ။

ေနာက္ အြန္လိုင္းက အႀကံေပးခ်က္ေတြကလည္း ႏွစ္ဆိုင္လံုးဖြင့္တာကုိ သေဘာက်တယ္တဲ့ေလ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆိုင္ႏွစ္ဆိုင္လံုးဖြင့္မယ္လို႕ အက္တမင္က မခ်ခ်င္ ခ်ခ်င္သလိုလုပ္ျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါသည္။ အားလံုးလဲ ေက်နပ္သြားႀကပါတယ္…. ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရဲ႕မီတင္ေလး ေအာင္ျမင္စြာျပီးဆံုးခဲ့ပါတယ္….

မီတင္ျပီးလို႕ လမ္းခြဲႀကေတာ့ ကုိေက်ာ္စြာ သြားရေအာင္လို႕ အေဖာ္ညွိေတာ့ သူက ဘယ္လဲလို႕ေမးပါတယ္ ။ထံုးစံအတိုင္းပဲေပါ့ လို႕ေျပာေတာ့ ဟာ…ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္တဲ့…ရာသီဥတုကလည္း အားကစားသမားေတြ အႀကိဳက္ပဲတဲ့ဲ။ သိပ္မေျပာရပါလား ကုိေက်ာ္စြာရယ္။

ေလေအးေအးေလးေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကုိ က်ီစယ္္လို႕ေပါ့။ မင္းလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့ႀကသည္။ ဆိုင္က အျပန္မွာေတာ့……..ႀကယ္ေတြက လင္းလက္ျပီး တိမ္ေတြက စိမ္ေျပးတမ္းကစားေနပါသည္။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႕ ေရာက္ေတာ့မွာ မို႕လို႕လားမသိဘူး လေပၚမွာလည္း အဖိုးက ဆန္ေတြ မနားတမ္းဖြတ္ေနတယ္္။ ေရာက္တက္ရာရာ အေတြးမ်ားကုိ ေတြးေနစဥ္မွာပဲ….

"ေတာင္ေပၚေျမမွာ ေတာ္၀င္ပိေတာက္ပန္းမရွိေပမယ့္ …

ျဖဴစင္ေစတနာ အရိုးခံစိတ္ရင္းရွိႀကတယ္…

ခ်ယ္ရီေတြရယ္ဧည့္၀တ္မပ်က္ပါဘူးကြဲ႕ အခ်စ္ရယ္…"

ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ အသံေသး အသံေႀကာင္နဲ႕ သီခ်င္းထဆိုပါသည္။ ရုတ္တရက္ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္လန္႕သြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မသိမသာ ေအးလိုက္တာ နားရြက္ေတြကလဲ…. ဆိုျပီး လက္ႏွင့္အုပ္လုိက္သည္။ ေဟာင္ေနေသာ ေခြးမ်ားပင္လွ်င္ မွင္သက္ေငးေမာသြားႀကသည္ ထင္ပါသည္။ အားလံုးတိတ္သြားသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး။ သူကေတာ့ သူ႕ဖီလင္ႏွင့္သူ မ်က္စိႀကီး မွိတ္ျပီး ေကာင္းကင္ကုိ ေမာ့ႀကည့္ကာ ဆက္ဆိုလ်က္။

**********************

"တန္ေဆာင္တုိင္ႀကီး ျပီးသြား၍ စာရင္းခ်ဳပ္ေသာ အခါ ၀က္၀က္ကြဲ မျမတ္ပါ။ ရွံဳးပါသည္။ အေမ့နားကပ္ေလး ေပါင္ထားတာေတာ့ ေရြးႏုိင္ေတာ့မည္ မထင္ပါ။ ဆိုင္ဖြင့္ရင္ေကာင္းမယ္ဆိုျပီး မီတင္စတင္ခဲ့ေသာ အက္တမင္ ကုိပဲ စိတ္ဆိုးရမလား။ အစားအေသာက္အတြက္ ကၽြန္မတုိ႕တာ၀န္ယူတယ္…ကၽြန္မတို႔လက္ရာက ဘေလာ့ထဲမွာ ျမင္တာနဲ႔ စားခ်င္စရာပဲမဟုတ္လား လို႕ေျပာကာ တာ၀န္ယူခဲ့ေသာ မမဘေလာကာမ်ားကုိပဲ စိတ္ဆိုးရမလား။ ဧည့္ႀကိဳမမ ဧည့္ႀကိဳတာ၀န္ယူတယ္ဆိုျပီး ပဲေပးေနတာ ကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလား။ အေဖတစ္ခြက္ သားတစ္ခြက္ ဆိုျပီး အားေပးသူတစ္ခြက္ ဆိုင္ရွင္တစ္ခြက္ ေသာက္မိခဲ့ႀကေသာ အခ်င္းအခ်င္းကုိပဲ အျပစ္တင္ရမလား"

ဖြ..လြဲပါေစ …ဖယ္ပါေစ ဆိုျပီး ထေအာ္မိကာ အိပ္ယာမွ လန္႕ႏုိးလာပါသည္…..ထိုအခါမွ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ပါသည္။ ငါအိမ္မက္မက္ေနတာပဲလို႕သိလိုက္ရသည္။

****************************

အင္မွန္းသိသြားတာကုိ မခံခ်င္၍ မမမ်ားအုပ္စုက အင္းသားရိုးရာ အစားအစာ ခ်က္နည္းမ်ားကုိ ရက္တိုသင္တန္းတက္ကာ ေန႕မအား ညမနား သင္ႀကားေနေႀကာင္း သတင္းသဲ့သဲ့ရပါသည္။ တျဖည္းျဖည့္ႏွင့္ လက္ရာ တိုးတက္မွဳ ရွိလာေႀကာင္းကုိလည္း သိရသည္။ မခံခ်င္စိတ္နဲ႕ ႀကိဳးစားေနႀကေသာ မမမ်ားကုိ ႀကည့္ျပီး ၀မ္းသာရသည္။

ဒီလိုနဲ႕ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္ႀကီးကုိ ေရာက္ရွိလာပါေတာ့သည္။

အက္တမင္ ထင္တဲ့ အတိုင္းပင္ ေတာင္ႀကီးခ်ယ္ရီ ဆိုင္ေလးမွာ အားေပးသူမ်ားႏွင့္ စည္ကားလွပါသည္။

အြန္လိုင္းေပၚကေရာ…လက္ေတြ႕မွာပါ စည္ကားလွပါသည္။ အြန္လိုင္းေပၚကေနလည္း ေအာ္ဒါမ်ားက မျပတ္ပါ…ဒီလိုေရာင္းတာ ဒီတစ္ခါပဲ ရွိေသးတာကုိး…အြန္လိုင္းမွာ ေရာင္းသူႏွစ္ေယာက္ကုိေတာ့ လူဌားရပါသည္။ သူတို႕ကေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ ခ်က္တာမ်ားဟု နာမည္ႀကီးေနသူမ်ားပါ။ နစ္ ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်က္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူတို႕ရဲ႕ ရာဇ၀င္မွာ အမည္းစက္ထင္သြားပါသည္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ လက္ႀကြက္တက္၍ ျဖစ္ပါသည္။ ေဘးမွာေတာ့ ပရုတ္ဆီပုလင္း ကုိယ္စီနဲ႕ေပါ့။ ေတာင္ႀကီးခ်ယ္ရီနဲ႕ေတြ႕မွ သူတို႕နာမည္ပ်က္တယ္ဆိုျပီး အသားေရဖ်က္မွုနဲ႕ တရားစြဲမယ္လုပ္ေနလို႕ မနည္းေတာင္းပန္ထားရေသးသည္။ မီဒီယာေတြကလည္းေကာင္း ..လက္ရာေတြကလည္း ေကာင္းဆိုေတာ့ ေအာင္ျမင္တာမဆန္းပါဘူးေနာ့္….။

ဆိုင္ရဲ႕ ဆိုင္းပုဒ္ေလးကလည္း ကဗ်ာဆန္ပါသည္။ အမ်ားနဲ႕မတူ တမူထူးျခားပါေသးသည္။ "ခ်ယ္ရီကုိသာ ပန္ပါ" တဲ့ ။ မမတို႕မွာလည္း လက္မလည္ရရွာပါ။ (ယားလို႕ ကုတ္ခ်င္ေပမယ့္ လက္မအားေသာေႀကာင့္ ယားတဲ့ေနရာကို မွတ္ထားကာ လက္အားမွ ကုတ္ရရွာပါသည္ ) ေရာင္းရံုနဲ႔ မျပီးပါ။ လစ္လိုက္တာနဲ႕ မိတ္ဆက္ဖို႕ ေခ်ာင္းေနေသာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားက မိတ္ဆက္ႀကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆိုင္မွာ ေသာက္ျပီး ဗုိက္ကေလး ဆာလာျပီဆိုလွ်င္ ဟုိဘက္ကုိ ကူးလိုက္ယံုပဲေလ။ ဆက္ဆံေရးကလည္း ေကာင္းသလို လက္ရာကလည္း အလြန္ေကာင္းေသာေႀကာင့္ လူမျပတ္ပါ။ တစ္ရက္ျပီး တစ္ရက္ အျမတ္ကို တြက္ႀကေတာ့ ၄ဆ၊၅ဆ ေလာက္ကုိ ျမတ္ပါသည္။ မီးပံုးပ်ံတစ္လံုးတက္သြားတိုင္း ေအာင္ျမင္မွုအတြက္ ခြက္တုိက္ရတာကလည္း အေမာ…..အဟဲ။

ပြဲေတာ္ရက္အတြင္း ထူးျခားတာတစ္ခုကေတာ့ ခ်ယ္ရီေျမရဲ႕အမွတ္တရ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ အစျပဳခဲ့တာပဲေလ…ကၽြန္ေတာ္အတန္တန္တားတဲ့ ႀကားက အခ်စ္စိတ္ေတြ ယိုဖိတ္လို႕ အလည္ေရာက္လာတဲ့ ေျမျပန္႕သူေလးတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္မိတဲ့ သူကေတာ့ မ်က္ႏွာရူးႀကီး ကိုေက်ာ္စြာပါ။ စေတြ႕ပံုေလးက အရမ္းစိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းပါသည္။

လာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆိုင္ကုိလာတာမဟုတ္ပါဘူး….မမမ်ားကုိ လာအားေပးတာပါ…စံုစမ္းႀကည့္ေတာ့ လာလည္တယ္လို႕သိရပါသည္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ မင္းသားက သေဘာေတာ္ေခြ႕သြားတာပါ…ေတာ္ေကာက္ေတာ္မူခ်င္ေပမယ့္လည္း ပါပါက ဘုရင္မဟုတ္ေတာ့ လုပ္လို႕မရဘူးေလ။ ဒါေႀကာင့္ ကုိယ္စြမ္းရွိသေလာက္ ႀကိဳးစားရျပီေပါ့။ ဒီတစ္ခါမွ မစြံရင္လည္း ဒီတသက္ မိန္းမရကိန္းမျမင္ပါ။ ဒါကုိသိေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီတစ္ခါမ်ား စြံေလမလားဆိုျပီး အားလံုးက သူ႕ကုိ ၀ိုင္းအားေပးႀကပါသည္။ ပင့္ေပးတယ္လို႕ ေျပာရင္ ပိုမွန္မလားမသိဘူး။

အက္တမင္။ ။ ေကာင္မေလးက မဆိုးဘူးေနာ္…မ်ိဳးေကာင္းေလးထင္တယ္။ ေဒါင္းမ်ိဳးေလးဟ ...အေတြးမမွားနဲ႕ …ကုိယ့္လူ…အားေပးတယ္တဲ့..ဦးစြာ အားေပးအားေျမွာက္ျပဳပါသည္။

ကုိရဲ ။ ။ ႀကိဳးစားႀကည့္ေပါ့ဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မထင္….ဆိုျပီး အားေပးစကားဆိုပါသည္။

ကုိေအာင္မိန္း။ ။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေတာ့ အနံေလးကေတာ့ သင္းေနတာပဲ… အီးခိုးေတာ့ မေပါက္တတ္ေလာက္ဘူး…အားေပးတယ္ ..တဲ့။

ကုိခ်မ္း။ ။ အင္းမလုပ္..အဲမလုပ္…ကုိေက်ာ္စြာက ေႀကျငာလိုက္ေတာ့ ငါးရ႕ံ ႏွစ္ေကာင္ မဖမ္းရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာႏွင့္ ။

ကုိေဇယ်ာ။ ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သီခ်င္းေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ရွိတယ္။ သီခ်င္းလိုက္ဆိုေပးစရာ လိုရင္ေျပာ…အခ်ိန္မေရြးတဲ့။

ကၽြန္ေတာ္။ ။ …..စိတ္ခ်မ္းသာရင္ ကမာၻႀကီး ျငိမ္းခ်မ္းတယ္ ဆိုတဲ့ စကားပံုကုိ စဥ္းစားေနသည္။ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ သူျဖစ္ခ်င္ရာကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားနဲ႕ေပါ့။

အမ်ိဳးသမီးမ်ား အဖြဲ႕ကလည္း ၀ိုင္းျပီး မပါေသးသည္။

မေနေန။ ။ ေက်ာ္စြာ…ေကာင္မေလးက နင့္ကုိ စိတ္၀င္စားပံုေပၚပါတယ္ဟ..ငါတို႕က မိန္းကေလးခ်င္းမို႕သိတယ္တဲ့။ ငါ့တုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ အထာေပးခဲ့ရတာတဲ့ေလ (သူ႕အထာေပးေကာင္းလို႕ အခုထိ အပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ေနတာေလ)

မသဥၹာ။ ။ ငါလုပ္တဲ့ ဟင္းထုပ္ကုိ ေတာ္ေတာ္အားေပးသြားတာ…နင္နဲ႕လိုက္ပါတယ္။ ငါ့လက္ရာကုိ နင္နဲ႕ သူပဲ ေကာင္းတယ္ေျပာတာတဲ့ ..ေကာင္းေရာ။

မႏုိင္းႏိုင္း။ ။ ငါလည္း အားေပးတယ္…ဆိုင္ကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ.. အစ္မက အရမ္းလွတာပဲ…ဘေလာ့ထဲမွာ ထက္ အျပင္မွာက ပိုလွတယ္လို႕ ေျပာသြားတာ…ငါလည္း သူနဲ႕ဆိုအားေပးတယ္တဲ့။

ကုမုျဒာ။ ။ အစ္ကုိက လူေခ်ာပဲ…စိတ္ထဲကေတာ့( ငါးရွဥ့္နဲ႕ အမ်ိဳးေတာ္တာကုိး )။ သေဘာေကာင္း မေနာေကာင္းေလးပဲ ။ ဟုိအစ္မက အစ္ကုိ႕ကုိ မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ခင္မင္ခြင့္ေလာက္ေတာ့ ေပးမွာပါ။ ပါးေကာင္းတယ္ဟုတ္ မလား…ဆိုေတာ့ က..ကုိေက်ာ္စြာက အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားႏွင့္ ပါးကုိ ကုိင္လိုက္ပါသည္။

ကုိေက်ာ္စြာကို ႀကည့္ရသည္မွာ အသဲအသန္ဂဲ မွန္ေနပါသည္။ မ်က္ႏွာေတြကလည္း ေယာင္လို႕ ကုိင္းလို႕( အမွန္ကေတာ့ ညက လြန္ျပီး ေျမာင္းထဲ ျပဳတ္က်တာ..ကၽြန္ေတာ္က သိသိႀကီးနဲ႕ အဲလမ္းေလးက ျဖဴးတယ္ဆုိျပီး ေနာက္လိုက္တာ ဆရာက တေသြမတိမ္း ေလွ်ာက္သြားသည္ေလ)။ အားေပးတဲ့ သူေတြကလည္း အားေပးႀကေတာ့ သူ႕ခမ်ာ အ၇မ္းကို စိတ္အားထက္သန္လ်က္ရွိပါသည္။ ၀ါရင္ ့လူပ်ိဳသိုးႀကီးမ်ားထံတြင္ အႀကံဥာဏ္ေကာင္း ရဖို႕အေရး အမ်ိဳးမ်ိဳး ပူေဇာ္ပသရ ၊ အပ်ိဳႀကီး မမမ်ားထံတြင္လည္း အေျခအေနေကာင္းပမလားဆိုျပီး ေမးရ၊ ျမန္းရႏွင့္ ဗ်ာမ်ားေနသည္မွာ သနားဖို႕အရမ္းေကာင္းပါသည္။

ဒါေပမယ့္ဗ်ာ….ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး…ဒီဇာတ္လမ္းရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို ခင္ဗ်ားတို႕လည္း သိေနေလာက္ေရာေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ေလ…သူ႕အစား အရမ္းစိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္…သူဘယ္လို ႀကိဳးစားခဲ့တာ…ေကာင္မေလး သူ႕ကုိ ျပန္စိတ္၀င္စားေအာင္လုပ္၇တာ ေတြကုိ ျမင္ေနရေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္သာဆို ျပန္ႀကိဳက္လိုက္ပါတယ္ …ေကာင္မေလးေနရာမွာဆိုရင္ေလ(ေရးသာေရးရတယ္…ဖင္ေတာ့ ႀကိမ္းတယ္..အဟဲ..သူ႕ကုိျဖစ္ေစခ်င္လြန္းလို႕ပါဗ်ာ) ။ ဒါေပမယ့္လည္းဗ်ာ ..ဘယ္တတ္ႏုိင္မလဲ…ဖူးစာ ဆိုတာလည္း ရွိေသးတာကုိး…ဆိုျပီး ေျဖသိမ့္စကား ေျပာရတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ျပီး ေတာင္ႀကီးသားေတြ သိကၡာက်ေအာင္ လုပ္တဲ့ အတြက္လည္း စိတ္ဆိုးခ်င္တယ္။ အဟဲ ..ကၽြန္ေတာ္တုန္းကဆိုရင္…..မေျပာေတာ့ပါဘူး…ေႀကာ္ျငာ၀င္တယ္ ထင္မွာ စိုးလို႕။

ဒါေတြအားလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အေတြး သက္သက္သာ ျဖစ္သြားခဲ့တာပါ။ အေျခအေနအားလံုးကို ၁၈၀ ဒီဂရီေျပာင္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာကေတာ့ ဇာတ္လုိက္ႀကီးပါပဲ။ ေကာင္မေလးကလည္း သူ႕ကုိ စိတ္၀င္စားခဲ့ပါတယ္။ မူတာေပါ့ဗ်ာ…မိန္းမတို႕သဘာ၀အတိုင္း ….သိတယ္မလား..ခင္ဗ်ားတို႕လည္း ႀကံဳဖူးႀကမွာပါ။ ႀကာႀကာေတာ့ မမူႏုိင္ပါဘူး…အေျခအေနကမေပးေတာ့ဘူးေလ.. သူနဲ႕ စိမ္းဘက္ရွ္ ေတြအားလံုးက ကေလးေတြ ကုိယ္စီနဲ႕ ျဖစ္ေနႀကျပီေလ။ စာရင္းက ေနာက္၀ါကၽြတ္ရင္ ပိတ္ျပီ..ဒါနဲ႕ ေကာင္မေလးက ကုိေက်ာ္စြာကို ေမးခြန္းေလး ေတြ ေမးမယ္.. ေျဖႏုိင္ရင္ သူ႕ရဲ႕ အခ်စ္ကုိ ရမယ္ ဆိုျပီး ဆိုတယ္တဲ့။ သူမရဲ႕ ေမးခြန္းေလးေတြကုိ ဇာတ္လိုက္ႀကီးက ေျဖႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုး ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ သူတို႕ကုိ ႀကည့္ေနႀကပါသည္။ ေကာင္မေလးကလည္း အားလံုးေရွ႕မွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ျဖစ္ေစခ်င္လို႕ပါေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးရဲ႕ အလယ္မွာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အေမးအေျဖ လုပ္ႀကတာေပါ့။

မင္းသမီး။ ။ ရွင္ ကၽြန္မကုိ အရမ္းခ်စ္တာ ပဲလား?

မင္းသား။ ။ အရမ္းခ်စ္တာေပါ့

မင္းသမီး။ ။ ဒါဆို ကၽြန္မအတြက္ဆို ရွင္ေသမလား?

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုး ကုိေက်ာ္စြာ ဘာေျဖမလဲ ဆိုတာကုိ ရင္တမမနဲ႕ နားစြင့္ေနႀကသည္။

ေသမွာေပါ့….အင္းလို႕ ေျပာလိုက္ေလ..ဒီေကာင္ ဒါေလးေျဖတာမ်ားကြာ..ေနရာခ်င္းလဲလိုက္ခ်င္တယ္…ဆိုျပီး သူ႕အစား စိတ္ထဲကေန ၀င္ေျဖေပးမိေနပါသည္။ ကုိယ္ခႏၶာ ႀကီးသေလာက္ အသဲႏုေသာ မေနေနကလည္း ရင္ဘတ္ကုိ ဖိလို႕ေပါ့…ကဲ မင္းသားက ဘာေျဖလဲ ဆိုေတာ့ …..

မင္းသား။ ။ ဟာ..ဘယ္ေသမလဲ…ကၽြန္ေတာ့္ အခ်စ္က မေသတဲ့ အခ်စ္ေလ တဲ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးက သြားပါျပီကြာ ဆိုျပီး ဟာ…ကနဲ ပါးစပ္က အသံေတြ ထြက္လာသည္။ မင္းဘယ္လို ေျဖလိုက္တာလဲ…အင္းေလ နင္ကလည္း ….ဆိုျပီး မခ်င့္မရဲနဲ႕ ၀ိုင္းေျပာႀကပါသည္။

ဒီအသံေတြကုိ အဆံုးသတ္ေစတာကေတာ့ " ကၽြန္မသူ႕ကုိ အေျဖေပးလိုက္ပါျပီ..သူ႕အခ်စ္ကုိ လက္ခံတယ္တဲ့"

အမွန္ေတာ့ ဒါလုပ္တယ္ ဆိုတာကလည္း ထံုးတမ္းအစဥ္အလာေႀကာင့္ပါ…မဟုတ္ရင္ သူေတာင္းကတည္းက ခ်က္ခ်င္းကုိ အေျဖေပးခ်င္ေနတာတဲ့ေလဆိုျပီး…သူမကဆက္ေျပာပါသည္။ အင္း တတ္လည္း တတ္ႏုိင္ပါေပ့…ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ရူးခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားသည္။

ေမာင္လွမ်ိဳးရဲ႕ အလြမ္းနဲ႕ အဆံုးသတ္ခ်က္ေတြကုိ မႀကိဳက္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တအားပါပဲ…စာဖတ္သူမ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ျဖစ္ေစခ်င္ႀကမွာပါ..ဟုတ္တယ္ဟုတ္…ကဲ…ဘုန္းႀကီးရူူးနဲ႕ ေလွလူး ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ ဒီမွာ တင္ အဆံုးသတ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ….

****************************

ဒီႏွစ္ေတာင္ႀကီးတန္ေဆာင္တိုင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႕ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါ…..

ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ႀကရပါသည္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့…ဟိုမ်က္ႏွာရူးေပါ့ေလ။ စာရင္းေတြ ခ်ဳပ္ေတာ့ ျမတ္ပါသည္။ အျမတ္ေငြေတြကုိေတာ့ အားလံုးနဲ႕ တိုင္ပင္ျပီး ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္သြားပါမည္။ မႀကာခင္မွာ ေတာင္ႀကီးျမိဳ႕ရွိ ထိုင္လို႕ေကာင္းေသာ ဆိုင္မ်ား ပိုစ့္ေတြ တက္လာမည္မွာ မလြဲပါ…အဟီး။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာေတာ့ virtual tour ဆိုျပီး ကိုရဲဲရ႕ဲ ႏွစ္သိမ့္မွုေတြလည္း လာအံုးမွာပါ။

ကဲ အားလံုးပဲ ျပံဳးေပ်ာ္ႏုိင္ႀကပါေစ။

ေနလင္း။