ၾကာသကၤန္း ရက္လုပ္ျခင္း

ကၽြန္ေတာ္ ၾကာယက္ကန္း အေၾကာင္းကို မႏွစ္က တန္ေဆာင္တိုင္ ယက္ကန္းၿပိဳင္ပြဲတုန္းက ေတြ႕လိုက္လို႔ နဲနဲပါးပါး မွတ္သားခြင့္ရလိုက္ပါတယ္.. ၾကာယက္ကန္းက နဲနဲရွားပါးသြားၿပီးျဖစ္လို႔ Public ကို ေတြ႕ျမင္ရေအာင္ မႏွစ္က ၾကာယက္ကန္းစဥ္တစ္ခု ၿပိဳင္ပြဲမွာ ၀င္ျပခဲ့ပါတယ္.. အဲ့ဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ Camera ပိုးမ၀င္ေလးလို႔ ဓာတ္ပံု ရိုက္ရေကာင္းမွန္း မသိလိုက္လို႔ အခု ေသေသခ်ာခ်ာ မေဖာ္ျပလိုက္နိဳင္တာ တကယ္ႏွေျမာမိတာပါပဲ.. ဒီႏွစ္ေတာ့ ၾကာယက္ကန္း အေၾကာင္း စံုစံုငင မွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါ့မယ္.. အခုကေတာ့ စုေဆာင္းထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေလး တခ်ိဳ႕နဲ႔ ၾကာသကၤန္းအေၾကာင္း အက်ဥ္းေလး ေျပာျပပါ့မယ္..

ၾကာခ်ည္ငင္ဖို႔အတြက္ အရိုးရွည္တဲ့ ၾကာတစ္မ်ိဳးက အရိုးကို ခူးယူရပါတယ္.. အဲ့ဒီ ၾကာကေတာ့ ပဒုမၼာၾကာ Lotus ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္.. အဲ့ ဒီၾကာကလဲ ေနရာတိုင္းမွာ စိုက္ပ်ိဳးလို႔ မရဘူးလို႔ ေျပာတာ မွတ္သားဖူးပါတယ္.. အဲ့ဒီၾကာရိုးေတြကို ခူးယူၿပီးရင္ ေဆးေၾကာရပါတယ္..

ၾကာရိုးေတြကို ၾကာခ်ည္ထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အရိုးေတြ ေျခာက္မသြားေအာင္ ခ်ည္ထုတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ အေတာအတြင္းမွာ အ၀တ္ဆုိနဲ႔ ပါတ္ထားရပါတယ္..

ၾကာရိုးေတြကို ခ်ည္ထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ၾကာရိုး (၂)ေခ်ာင္း (၃)ေခ်ာင္းကို ပူးၿပီးေတာ့ ဓါးန႔ဲ အပိုင္းေလးေတြ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ဆြဲလိုက္ပါတယ္..

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ၾကာမွ်င္ေတြ ထြက္လာၿပီး စားပြဲေပၚမွာ လက္နဲ႔ လွိမ့္ၿပီး လိမ္က်စ္ယူရပါတယ္.. တစ္ခါျဖတ္ရင္ ၾကာခ်ည္မွ်င္ ၄လက္မေလာက္ ရပါတယ္.. အဲ့ဒီ ၄လက္မ ၄လက္မေလာက္ေတြကေန ခ်ည္မွ်ည္ရွည္ျဖစ္ေအာင္ စုၿပီး ခ်ည္လံုးလုပ္ယူရပါတယ္..

အဲ့ဒါၿပီးရင္ေတာ့ အေတာ္အသင့္ ရွည္လွ်ားတဲ့ ခ်ည္လံုးေတြ ရလာၿပီး ယစ္ဘီးနဲ႔ ခ်ည္ငင္ယူပါတယ္.. ယက္ကန္းမွာ တင္ယက္နိဳင္ဖို႔ အတြက္ျဖစ္ပါတယ္.. အဲ့ဒီလို ခ်ည္တစ္ေခ်ာင္းရဖို႔အတြက္ ၾကာရိုးေပါင္းမ်ားစြာကို အသံုးျပဳရပါတယ္.. ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ရွည္စြာနဲ႔ လုပ္ယူရတဲ့ နည္းပညာပါပဲ.. ကၽြန္ေတာ္လဲ အစက ထင္မိတာကေတာ့ ၾကာရိုးက္ု အေျခာက္ခံၿပီးရတဲ့ ၾကာရိုးေျခာက္ေတြကေန အမွ်င္ထုတ္ၿပီး ယက္တာ ေအာက့္ေမ့တာ.. ကိုယ္တုိင္ ၾကာအဆီးအမွ်င္ကေန ထုတ္မွန္း သိရေတာ့မွ အံ့အားသင့္မိပါတယ္..

ၾကာခ်ည္ကို ယက္ဖို႔ ယက္ကန္းကလဲ သီးသန္႔ Design နဲ႔ လုပ္ထားရပါတယ္.. ရိုးရိုး ခ်ည္ယက္ကန္းေတြကေတာ့ အရြယ္အစား ႀကီးၾကပါတယ္.. ၾကာယက္ကန္းကေတာ့ ခပ္ေသးေသးပဲျဖစ္ပါတယ္.. အဲ့ဒီ ယက္ကန္းမွာ ၾကာခ်ည္ေတြကို တင္ၿပီးေတာ့ လက္ရယ္ေျခေထာက္ရယ္ကိုသံုးၿပီး ခ်ည္ျပင္ျဖစ္ေအာင္ ယက္ယူရပါတယ္.. ၾကာအမွ်င္ေတြက ေရကေနျဖစ္တာမို႔ ခ်ည္ယက္တဲ့ေနရာမွာ ေျပာ့ေအာင္လို႔ ေရစြတ္ၿပီးေတာ့မွ ယက္ရပါတယ္.. ပံုမွာလဲ ရစြတ္ထားလို႔ စုိေနတာကို ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္.. အဲ့ဒီလို ေရမစြတ္ေပးရင္ ခ်ည္ေတြ က်ိဳးျပတ္ကုန္မွာ ျဖစ္ပါတယ္..

အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး ၾကာခ်ည္ေတြကို ၾကာယက္ကန္းမွာ တင္ၿပီး ယက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဖိုးတန္တဲ့ ၾကာသကၤန္းကို ရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္.. ၾကာရိုးကေနရာတဲ့ ခ်ည္က လုပ္ထားတဲ့အတြက္ ၾကာအထည္ဟာ ရိုးရိုးခ်ည္သားေတြထက္ ေအးေအးျမျမေလး ရွိပါတယ္.. ၀တ္ဆင္တဲ့သူအတြက္ ရာသီဥတု ဒါန္ခံနိဳင္ရည္ ရွိေစပါတယ္.. အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေအးျမတဲ့ ေဆာင္းကာလမွာ ဘုရားရွင္ေတြကို ရည္ဆူးၿပီး ၾကာသကၤန္းေတြ ကပ္လွဴပူေဇာ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္..

ၾကာသကၤန္းဟာ အဖိုးထိုက္တန္ၿပီး ရွားပါတာေၾကာင့္ ကိုယ္ယံုသကၤန္းအရြယ္ ရဖို႔ ခက္ခဲပါတယ္.. အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲ သကၤန္းစ ခပ္ေသးေသး အရြယ္အစားေတြကို ျပဳလုပ္လွဴၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္.. လွပ္ရတာ အလြန္ပဲ လက္၀င္ၿပီး ခပ္ခပ္ခဲခဲ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ လုပ္ထားရတာမို႔ လက္ကိုက္ပု၀ါအရြယ္ ၾကာခ်ည္ထည္ဟာ ၃၀၀၀၀၊ ၄၀၀၀၀ တန္ပါတယ္.. အင္းေလးကို ေရာက္ရင္ေတာ့ အိမ္ကဘုရားမွာ ကပ္လွဴဖို႔ အတြက္ ၾကာသကၤန္းစေတြကို အျမတ္တနိဳး ၀ယ္ယူၾကပါတယ္.. တကယ့္ကို ရွားပါးၿပီး အဖိုးတန္တဲ့ ၾကာသကၤန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္..

အခုေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကာယက္ကန္းအေၾကာင္း အနည္းငယ္ သိရွိသြားၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္.. အက်ဥ္း သေဘာေလး ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ေတာ့ နားလည္ေပးနိဳင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္..

ရဲျမန္မာ