ဟိုတုန္းက တန္ေဆာင္တိုင္

ေတာင္ၾကီးခုတစ္ေလာ တိတ္ဆိတ္ေနပါလား။ မိုးေကာင္းလို႔ ေကြးေနၾကလား မသိဘူး း) ပို႔စ္ေတြ တက္လာတာ မေတြ႔လို႔ ဟိုအရင္က ကုိယ့္ဘေလာ့မွာ ေရးခဲ့တဲ့ ေတာင္ၾကီးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပို႔စ္ အေဟာင္းေတြကို ဒီမွာ လာတင္လိုက္ပါတယ္။ အၾကံကုန္ေတာ့ ဆားခ်က္ၾကည့္တာေပါ့။ တန္ေဆာင္တုိင္ ေရာက္ဖုိ႔ လိုေသးေပမဲ့ မႏွစ္က ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ပို႔စ္ေလးတင္လိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္ဘေလာ့မွာ တင္ေတာ့ အဆင္ေျပေနတယ္။ ဒီဘေလာ့မွာေတာ့ ဆင္ဆာျဖတ္ခံရမလား မေျပာတတ္ဘူး.. ဟား..ဟား.. အက္မင္ေရး.. ပိစ္ေနာ္.. အမွန္ေတြပဲ ေရးထားတာ း)

အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ႏိုင္းႏိုင္းစေန

အားလပ္တဲ့ တစ္ရက္မွာ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း လင္မယားကို ဖုန္းဆက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ခ်က္ရြန္း တစ္ခုမွာ သိခဲ့ၾကတယ္ ဆိုေပမယ့္ တကယ္ ခင္ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြပါ။ တကယ္လည္း ခင္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ အတဲြညီတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ နွစ္ဦးပါပဲ။ သူတို႔ ေနတဲ့ အင္းေလး-ေညာင္ေရႊဘက္မွာ ေရၾကီးေနတဲ့ အေၾကာင္း၊ေရေတြ ဒူးေက်ာ္ေက်ာ္ ျမဳပ္လို႔ ဘယ္မွမသြားႏိုင္၊မလာႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ပံုေတြ ရိုက္ျပီး ထည့္ေပးမယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း အလာပ၊ သလာပေတြ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ဖုန္းမခ်ခင္မွာေတာ့ ေျပာေနက် စကားအတိုင္း က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔၊ ျမန္မာျပည္ တစ္ေခါက္ ျပန္လာဖို႔ပါပဲ။ မယ္မီးေရ.....ေနာက္လ (၄)ရက္ေန႔ ေတာင္ၾကီး တန္ေဆာင္တိုင္ ပဲြစျပီေနာ္ တဲ့ ေနာက္ဆံုး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းက ကြ်န္မ စိတ္ေတြ အတိတ္ဆီကို ျပန္ေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔ ေပးခဲ့တယ္။ ဖုန္းခ်ျပီး မနွစ္က သူတို႔ ပို႔ေပးတဲ့ ပံုေတြကို ၾကည့္ရင္း ကြ်န္မနဲ႔အတူ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာင္ၾကီးတန္ေဆာင္တိုင္ကို လြမ္းေမာ တမ္းတမိတာ အမွန္ပါပဲ။

ခ်မ္းေအးတဲ့ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ရဲ႔ (၁၂)ရာသီပဲြေတာ္ထဲမွာ တန္ေဆာင္တိုင္ပဲြေတာ္ဟာ အစည္ကားဆံုး ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ တျခား ျမိဳ႔ရြာေတြမွာ ျပဳလုပ္ေနက် ပဲြေတာ္အတိုင္း ေတာင္ၾကီး တန္ေဆာင္တိုင္ဟာလည္း ဇာတ္သဘင္၊ ခ်ားရဟတ္၊ စတိတ္ရွုိး၊ အထူးအဆန္း ျပသမႈေတြနဲ႔အတူ ၾကက္ပ်ံမက်တဲ့ ပဲြေစ်းတန္းေတြ ပါပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရိုးရာ အစားအစာ၊ မီးပံုးပ်ံ ျပိဳင္ပဲြ၊ အလွ လြတ္ပဲြနဲ႔ ပေဒသာပင္ လွည့္တာေတြဟာ ေတာင္ၾကီးတန္ေဆာင္တိုင္ကို ပိုစည္ကားေစခဲ့တယ္။

အရင္က ပဲြေစ်းေတာ္ကို ျမိဳ႔လယ္မွာရွိတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အားကစားကြင္း ပတ္ပတ္လည္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ျပီး ကြင္းထဲမွာေတာ့ မီးပံုးပ်ံေတြ လြတ္ခဲ့တယ္။ အ.ထ.က(၁)နဲ႔ (၃)လမ္းတစ္ေလ်ာက္မွာေတာ့ ျမိဳ႔ခံလူေတြ၊ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က လာၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ တိုးလို႔မေပါက္ေအာင္ စည္ကားခဲ့တယ္။ မီးပံုးပ်ံ လြတ္တဲ့ ညအခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ပိုဆိုးတယ္။ က်ိတ္က်ိတ္တိုး ပါပဲ။ မီးပံုပ်ံကို ေန႔ေရာ ညပါ လြတ္ၾကတယ္။ ေန႔မွာေတာ့ မီးပံုးပံ်ေတြကို အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ လြတ္တတ္ၾကတယ္။ ပံုစံမ်ဳိးစံုပါျပီး အေကာင္ေတြက ပိုမ်ားခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္း ပို႔လာတဲ့ ပံုကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ တနွစ္ထက္ တနွစ္ အေကာင္ေတြက ပိုစံုလာတယ္။ အေရာင္အေသြးေတြနဲ႔ ပိုလည္းလွလာတယ္။ ညမွာ လြတ္တဲ့ မီးပံုးပ်ံေတြကေတာ့ ေဘးမွာ အလွမီးေတြ၊ မီးရွဴး မီးပန္းေတြ၊ ေလထီး ေသးေသးေလးေတြ ထည့္လာတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေၾကာ္ျငာေတြပါ ထည့္လာၾကတယ္။ ေလထီးထဲမွာ ကံစမ္းမဲလည္း ပါတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ေဘးမွာ မီးေတြပါတဲ့ ညလြတ္မီးပံုးပ်ံကို စိန္နားပန္လို႔ ေခၚၾကတယ္။ ျပဳိင္ပဲြလုပ္တဲ့ မီးပံုးပ်ံေတြထဲမွာ ေဟာ္ကုန္း(ရပ္ကြက္) မီး ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ နာမည္ၾကီးပါတယ္။

တန္ေဆာင္တိုင္မွာ မပါမျဖစ္တာက ပေဒသာပင္ လွည့္တာပါပဲ။ ပေဒသာပင္ေတြ သီတဲ့ေနရာမွာ ေတာင္ၾကီးသားေတြရဲ႔ လက္ရာဟာ ေျပာင္ေျမွာက္လွပါတယ္။ က်ပ္တန္ေလးေတြကို ေခါက္ျပီး လိုခ်င္တဲ့ပံု သီၾကတယ္။ တန္ေဆာင္တိုင္ လျပည့္ေန႔မွာ ရပ္ကြက္အလိုက္၊ ေက်ာင္းအလိုက္၊ အတန္းအလိုက္ ပေဒသာပင္ေတြထမ္းျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္း တစ္ေလ်ာက္လွည့္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ရပ္ကြက္၊ကိုယ့္ေက်ာင္း၊ ကိုယ့္အတန္းက ပေဒသာပင္ေတြ ထမ္းျပီး အိုးစည္ ဗံုေမာင္းေတြတီးရင္း ေကြးေနေအာင္ ကၾကတဲ့ အထဲမွာ ကြ်န္မလည္း အပါအ၀င္ပါပဲ။ (ပံုေတြ ေတာင္ၾကီးမွာ က်န္ခဲ့လို႔ မေဖာ္ျပႏိုင္တဲ့ အတြက္ ၀မ္းနည္းပါတယ္ း)ေယာက်္ားေလးေတြနဲ႔ ေရာျပီးပေဒသာပင္ ကူထမ္းလိုက္၊ ၀ါးလက္ခုပ္ တီးကူလိုက္နဲ႔ ေမာတယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ေနာက္မွ အဲဒီ ပေဒသာပင္ေတြကို ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ လွဴခဲ့ၾကတယ္။

မွတ္မိပါေသးတယ္။ ကြ်န္မအထက္တန္းတုန္းက ေက်ာင္းအလိုက္ပေဒသာပင္ လွည့္ခဲ့ၾကတဲ့နွစ္ကို မွတ္မိေသးတယ္။ အဲဒီနွစ္ဟာ ေက်ာင္းအလိုက္ ပေဒသာပင္ လွည့္ခြင့္ရတဲ့ ေနာက္ဆံုးနွစ္ပဲ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီနွစ္ ေက်ာင္းအလိုက္ ပေဒသာပင္ လွည့္မလို႔ အတန္းအလိုက္ ပေဒသာပင္ေတြ ထမ္းထုတ္ၾကေတာ့ တခ်ဳိ႔ပေဒသာပင္ေတြက က်ပ္တန္ေလးေတြ ေခါက္ျပီး လွပေအာင္ သီထားတဲ့ ခြပ္ေဒါင္းပံုေတြ၊ ျမန္မာျပည္ ေျမပံု ေဘးက သပိတ္ကို ေမွာက္ထားတဲ့ ပံုေတြ၊ ခေမာက္ပံုေတြ၊ ဖြင့္ထားတဲ့ စာအုပ္ေပၚမွာ ဓားထိုးထားတဲ့ ပံုေတြဟာ ေတာင္ၾကီးသားေတြရဲ႔ လက္ရာကို ပိုပီျပင္ေစခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီပေဒသာပင္ေတြကို ေက်ာင္း၀အထိပဲ ထမ္းထုတ္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဘုရားပံုေတာ္ပါတဲ့ ပေဒသာပင္ေတြသာ လွည့္ခြင့္ရျပီး က်န္တဲ့ ပေဒသာပင္ကို ခ်က္ခ်င္း ဖ်က္လိုက္ၾကရတယ္။ အဲဒီနွစ္က ေတာင္ၾကီးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ ပေဒသာပင္လည္း ျမိဳ႔ထဲအထိ လည္ခြင့္ မရခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာပဲ မစည္ကားစြာ လွည့္ခဲ့ၾကရတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေက်ာင္းအလိုက္ လွည့္ခြင့္ မရေတာ့ဘဲ ရပ္ကြက္နဲ႔ ေပါင္းျပီးလွည့္ၾကရတယ္။ ပေဒသာပင္တိုင္း ဘုရားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပံုေတြကလဲြလို႔ တျခားပံုေတြ မလုပ္ၾကရေတာ့ပါဘူး။

ေနာက္ေတာ့ ပဲြေစ်းတန္းကို ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ အ၀င္ ရ.ပ.ခ ေရွ႔မွာ ေျပာင္းလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမိဳ႔လယ္မွာ လုပ္သေလာက္ မစည္ကားခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ ေတာင္ၾကီးတကၠသိုလ္ဘက္ ေဂါက္ကြင္းနားက စူဌာမုနိ ဘုရားနားမွာ လုပ္ၾကတယ္။ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ကလည္း တနွစ္ထက္ တနွစ္ ပိုခ်မ္းလာလို႔လား မသိဘူး.. ပဲြေစ်းတန္းမွာ ဘီယာဆိုင္ေတြ ပိုိပို ေပါလာတယ္။ အေကာင္စံု မီးပံုးပ်ံေတြ လုပ္လာၾကလို႔လား မသိဘူး... ပဲြေစ်း တန္းမွာလည္း ေလးေကာင္၊ ေျခာက္ေကာင္၊ သံုးဆယ့္ေျခာက္ေကာင္ အေကာင္မ်ဳိးစံုေတြ ပိုမ်ားလာခဲ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရိုးရာဓေလ့၊ ရိုးရာ အစားအစာေတြ၊ မီးပံုးပ်ံေတြနဲ႔ ေတာင္ၾကီး တန္ေဆာင္တိုင္ဟာ အေရာင္စံုျပီး ရွမ္းမေလးတစ္ေယာက္လို႔ လွေသြးၾကြယ္ေနဆဲပါပဲ။ အခြင့္အခါၾကံဳခဲ့ရင္ တစ္ေခါက္တစ္ခါေတာ့ ေတာင္ၾကီး တန္ေဆာင္တိုင္ကို အေရာက္သြားခဲ့ၾကပါဦးလို႔......။