ေရာက္တတ္ရာရာ အေတြးမ်ား

တိမ္ေတြကို ထိေတြ႔ခံစား ၾကည့္ခ်င္တယ္။ အေတာင္ပံတစ္စံု ရရွိခဲ႔ရင္ တိမ္ေတြဆီကို ပ်ံသန္းမိမွာပါ။ တိမ္စိုင္ေတြက ႏူးညံ့ေနမလား။ တိမ္ညိဳေတြ နဲ႔ အျဖဴေရာင္တိမ္တိုက္ ဘယ္အရာက ပိုေအးျမမလဲ။
တိမ္ေတြကို ထိေတြ႔ခံစား ခ်င္တယ္ . . . ။

မေန႔ညက တိမ္ေတြထဲကို ေရာက္သြားတယ္။ ပ်ံသန္းစရာ မလိုပဲ တိမ္ေတြကို ထိေတြ႔ခြင္႔ရတယ္။ ျပတင္းတံခါး ကေနတိမ္စိုင္တခ်ိဳ႔ အခန္းထဲဝင္လာတယ္။ အျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ မလွမ္းမကမ္းက အရာဝတၳဳေတြက မႈန္ဝါးဝါး။ ျမိဳ႔ေလးဆီကို အလည္လာတဲ႔ တိမ္တိုက္တခ်ိဳ႔။ ေျခလွမ္းေတြက တစ္လွမ္း၊ ႏွစ္လွမ္း ၊ သံုးလွမ္း . . ။
ကၽြန္ေတာ္ တိမ္ေတြထဲကို ေရာက္သြားၿပီ။ လမ္းမီးေရာင္ေတြက အလင္းမေပါက္ႏိုင္ေတာ႔ပဲ မွိန္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ အဝိုင္းေတြ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းကုန္ၾကတယ္။ ထီးေဆာင္းထားတဲ႔ လမင္းလိုေပါ႔။ မ်က္ႏွာမွာ လာထိေတြ႔တဲ႔ ေရမႈန္ေသးေသးေလး ေတြရဲ႔ အထိအေတြ႔က ႏူးညံ့ေအးျမလို႔ေနတယ္။ ဆံပင္နဲ႔ မ်က္ေတာင္ေတြ ေပၚမွာ ေရစက္တခ်ိဳ႔။ လမ္းလယ္မွာ စိုက္ထားတဲ႔ ထင္း႐ွဴးပင္ေတြလဲ ေပ်ာ္ေနၾကမယ္ ထင္တယ္။

တိမ္ေတြျပန္ထြက္ခြာ သြားေတာ႔ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြစံုေနၿပီ။ ခြဲခြာသြားတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ႔ ေဆာင္းရဲ႔ ရနံ႔တစ္စိတ္ တစ္ေဒသကို ေတြ႔လိုက္သလိုပဲ။ မေတြ႔တာ ၾကာေပမယ္႔ ရင္းႏွီးေနၿပီးသား ဆိုေတာ႔ ေအးျမသလို ေႏြးေထြးတယ္။ ေဆာင္းရက္ေတြ ျမန္ျမန္လာေစခ်င္ၿပီ။ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကိဳဆိုပါတယ္။
မဂၤလာပါ . . . ။