မံုတ၀ဂူသို႔ တစ္ေခါက္ (၃)

ေက်ာက္ေတာင္ေစာင္းေလး ေဘးကေန ကၽြန္ေတာ္ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလ်ာက္လာခဲ့ရင္း သဘာ၀ရဲ့ အလွတရား ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေငးလို႔ မဆံုးနိဳင္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုလဲ ျမင္ေနရပါၿပီ။ အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စီးဆင္းေနတဲ့ ေရတံခြန္ရဲ့ အသံေတြကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ႀကားေနရပါတယ္။ ေရရဲ့ ရနံ႔၊ သစ္ပင္ေတြရဲ့ ရနံ႔နဲ႔ အေမာေျပေျပာက္ခဲ့ ပါတယ္။

မံုတ၀ဂူေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားတာထက္ ပိုသာယာၿပီး၊ ပင္းတယဂူလိုမ်ိဳး လုပ္ရင္ျဖစ္နိဳင္မယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၂ေယာက္ကို ခဏနားခိုင္းၿပီး၊ ပဲႀကီးေလွာ္နဲ႔၊ ေရေႏြးၾကမ္း တိုက္ပါတယ္။

ဂူနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကိုလဲ ဘုန္းဘုန္းက ရွင္းျပပါတယ္။ အခု အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ ေပမဲ့၊ အရင္က ဂူထဲမွာ ျမပ၀ါ တစ္ထည္ ရွိတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေနာက္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ ပင္းတယဂူ နဲ႔ ဆက္စက္နိဳင္ တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း စတာ ေျပာျပပါတယ္။ ခိုင္လံုတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းေတာ့ မရွိေသးဘူးလို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဂူနဲ႔ ပါတ္သတ္ၿပီးေတာ့လဲ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာေတြ ေမးျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ သမိုင္းစာအုပ္ ထုတ္နိဳင္ေအာင္ က်ိဳးပမ္းေနတဲ့ အေၾကာင္းေျပာျပ ပါတယ္။ ဂူအတြင္းမွာ တည္ဖို႔ ဆင္းထုေတာ္ေတြလဲ ထုလုပ္ေနတယ္၊ တခ်ိဳ႕လဲ လာလွဴေနၾကတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကလဲ ေတာထဲက ေက်ာင္းျဖစ္ေပမဲ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးနဲ႔ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔လဲ ဂူထဲ၀င္ဖို႔ အင္အားေတြ စုရင္း ဘုန္းဘုန္းတိုက္တဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔၊ ပဲေလွာ္ အ၀တီးခဲ့ လိုက္ပါတယ္။ ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္ေနတုန္း ဘုန္းဘုန္းက စာအုပ္တစ္အုပ္ လာေပးပါတယ္။ ၾကည့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ဧည့္သည္ မွတ္တမ္းစာအုပ္ပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္နဲနဲ လန္႔သြားတယ္။ ကိုယ္ကလဲ အဲ့ဒါမ်ိဳး တစ္ခါမွ ေရးဖူးတာ မဟုတ္ေတာ့ ဘာေရးရမွန္း မသိျဖစ္သြားတယ္။ သူမ်ားေရးထားတာေတြကို လိုက္ဖက္ၿပီး စိတ္ထဲရွိတာ ေလးေတြ ေရးေပးလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေနာက့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြက္ န၀ကံမ အလွဴေငြအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ ပိုက္ဆံအိပ္ထဲပါတဲ့ ေငြေတြအားလံုး လွဴခဲ့ လိုက္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီးေတာ့ မပါလာခဲ့ပါဘူး။ တစ္ေထာင္တန္ (၃၀) မျပည့္တျပည့္ ပါသေလာက္ေလး လွဴခဲ့ရတာမို႔ အားမလို အားမရေတာ့ ျဖစ္မိ ပါတယ္။

အေမာေျပသြားတဲ့ အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂူထဲကို ၀င္ဖို႔ ျပင္ၾကပါတယ္။ သီးသန္႔လာခဲ့တာ မဟုတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တို႔မွာ ဘာမွ မပါခဲ့ပါဘူး။ အထဲမွာ အလင္းေရာင္မရွိတဲ့ အတြက္ ဘုန္းဘုန္းဆီကပဲ ဓါတ္မီး ငွားရပါတယ္။ တခါမွ မေရာက္ဖူးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ (၂) ေယာက္ထဲသြားရမွာေတာ့ ခပ္လန္႔လန္႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘုန္းဘုန္းက သူလိုက္ျပမယ္လို႔ ေျပာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားတတ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဓါတ္မီး (၃)လက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မံုတ၀ဂူတြင္းခရီး စခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဘုရားေျမျဖစ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖိနပ္ခၽြတ္ထားခဲ့ လိုက္ပါတယ္။

ဂူအ၀င္ေလွခါးျဖစ္ပါတယ္။

ဂူ၀ေရာက္ေတာ့ ေစတီတစ္ဆူေတြ႔ပါတယ္။ ပင္းတယဂူလိုပါပဲ အ၀ကေတာ့ က်ယ္ပါတယ္။ ဘုရား ဆင္းထုေတာ္ ေတြလဲ တည္ထားတာ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ပင္းတယဂူလိုေတာ့ အမ်ားအျပားမရွိေသးပါဘူး။

ဆင္းထုေတာ္ႀကီး (၂) ဆူရဲ့ ညာဘက္လမ္းကေန ဘုန္းဘုန္းက ဂူထဲ စ၀င္ဖို႔ အေရွ႕ကေန ၾကြပါတယ္။ အလင္းေရာင္ မရွိေတာ့တာမို႔ ပါလာတဲ့ ဓါတ္မီးေတြ ထြန္းၿပီး၊ ဟိုေငး ဒီေငး ကၽြန္ေတာ္ အ၀ ၾကည့္ရ ပါေတာ့တယ္။ Camera နဲ႔လဲ ရမ္းၿပီးရိုက္ရပါတယ္။ အလင္းေရာင္မရွိေတာ့ Flash မီးကိုပဲ အားကိုးၿပီး ရိုက္ရ ပါတယ္။ ဂူက အစမွာေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္လို႔ ရပါတယ္။ ဘာအခက္အခဲမွ မရွိပါဘူး။

မံုတ၀ ဂူလမ္းေၾကာင္းက ၂ထပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္လမ္းေၾကာင္းက မိုးတြင္းဆို ေရစီးဆင္းၿပီး သြားလို႔ မရပါ။ အေပၚဂူလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ က်ယ္၀န္း ရွည္လ်ားၿပီး အဆံုးထိ ေရာက္ဖူးသူ သိပ္မရွိေသးဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀င္သြားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကေတာ့ ပင္မဂူလမ္းေၾကာင္းပါ။ မံုတ၀ဂူဟာ လမ္းေၾကာင္းေတြ မ်ားၿပီး ရွဳပ္ေထြးေနဆဲ ျဖစ္တဲ့ ဂူပါ။

ဘုန္းဘုန္းရဲ့ ေျပာျပခ်က္အရ တစ္ခ်ိဳ႕ လမ္းေၾကာင္း ေတြက သူ႔အလိုလို ပိတ္သြားပါတယ္။ အရင္ က သြားလုိ႔ ရတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအခ်ိဳ႕ ဘယ္လိုမွ ဆက္သြားလို႔ မရေအာင္ တံခါးသဖြယ္ အျပည့္ပိတ္သြားတာေတြ ရွိပါတယ္။

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေရစီးဆင္းေနတဲ့အတြက္ ဂူအရွင္လိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မံုတ၀ဂူဟာ ရွည္လွ်ားတဲ့ ထံုးေက်ာက္ဂူပါ။ အထဲမွာ မီးမဆင္နိဳင္ေသးတာရယ္၊ ေလရေအာင္ မလုပ္နိဳင္ေသးတာရယ္၊ ခက္ခဲတဲ့ အတြင္းပိုင္းလမ္းေတြကို မျပဳျပင္ထားေသးတဲ့ အတြက္ အေရာက္အေပါက္ နဲေနတာပါ။ တကယ္လို႔သာ သြားလာလို႔ ရေအာင္ အဆင့္ျမင့္ ျပင္ဆင္ေပးမယ္ဆိုရင္ ပင္းတယ ဂူလိုမ်ိဳး ရွမ္းျပည္ ေတာင္ပိုင္းရဲ့ လည္စရာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္လာမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။

ဂူအမ်ားစုဟာ လူေတြသြားလာ လာတာနဲ႔ အမွ် သဘာ၀တရားေတြ ေပ်ာက္ကုန္ပါတယ္။ ညစ္ညမ္းကုန္ ပါတယ္။ အခု မံုတ၀ဂူကေတာ့ သဘာ၀တရားေတြ အျပည့္နဲ႔ ပကတိအတိုင္း တည္ရွိေနေသးတာမို႔ Adventure Trip ေတြ ထြက္ခ်င္သူေတြအတြက္ သင့္ေလွ်ာ္ပါတယ္။ Oxygen, Lighting နဲ႔ ကိရိယာ အစံုအလင္ယူၿပီး၊ ဂူအဆံုးထိ သြားၾကည့္နိဳင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထူးဆန္းတာေတြ အျပည့္ေတြ႕ ရမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ေႏြရာသီလုိ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အခြင့္ၾကံဳရင္ အဆံုးမဟုတ္ေတာင္မွ ေတာ္ေတာ္ ေ၀းေ၀းေရာက္တဲ့ အထိ ကၽြန္ေတာ္ သြားျဖစ္ဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ လုိက္မဲ့သူမ်ားရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စြန္႔စြန္႔စားစား သြားၾကည့္ခ်င္ ပါေသးတယ္။

မံုတ၀ဂူ ခရီးစဥ္က မၿပီးေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ အထဲမွာ ဘာေတြ ေတြ႔ခဲ့လဲ။ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့သလဲ။ ဘယ္အထိ ေရာက္ခဲ့ သလဲ ဆိုတာကိုေတာ့...