မံုတ၀ဂူ သို႔ တစ္ေခါက္ (၂)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေရွ႔မွာ ေတြ႔လိုက္ရတာက ဘုန္းဘုန္း တစ္ပါး ပါ။ ဘုန္းဘုန္းကိုပဲ ကပ္ၿပီး မုံတ၀ဂူကို ဘယ္လို သြားရလဲ လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္ ၾကည့္ေတာ့ သူလဲပဲ မံုတ၀ဂူကို သြားမလို႔တဲ့ အဲ့ဒီမွာ သတင္းသံုးတဲ့ ဘုန္းဘုန္း ပါတဲ့။ ကားဆရာေတာ့မသိ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အားတတ္ သြားပါတယ္။ အခုဆို ၂ေယာက္၊ ၁ပါး ျဖစ္သြားၿပီ။ ဘုန္းဘုန္းကပဲ ေရွ႕ကၾကြပါတယ္။ လမ္းမွာ ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ စကားေတြေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ဆက္ေလွ်ာက္ လာခဲ့ ပါတယ္။ ၁၀ မိနစ္ ေလာက္လဲ ၾကာပါၿပီ။ မံုတ၀ဂူကို မျမင္ရေသး။ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ေရာက္ေတာ့မယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ လမ္းေလ်ာက္ေနၾက မဟုတ္လို႔ ဒီခရီးေလကိုပင္ ေျခေထာက္ေတြက ေညာင္းခ်င္ လာၿပီ။ ကိုယ္ကိုယ္ကိုလဲ အားမရျဖစ္မိသည္။ အဆင္းလမ္းမို႔လုိ႔ ေတာ္ေသးသည္။ အျပန္ ဘယ္လိုျပန္ရ ပါ့မလဲ့လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳၿပီး ပူပန္ေန မိေသးသည္။ ၁၅မိနစ္ေက်ာ္ ျပန္တတ္ရမွာ မလြယ္ေၾကာပဲ။ နဲနဲမွ ေျပတဲ့ေနရာမရွိ၊ အတတ္ႀကီးပဲ ျဖစ္မွာမို႔ မေရာက္ေတာင္ မေရာက္ေသး ျပန္ဖို႔ အေရး ေတြးပူေနမိေသးသည္။

ေနာက္ေတာ့ ေတာေတြေက်ာ္ၿပီး ေတာင္ေစာင္းတစ္ခုနားကို ေရာက္လာပါတယ္။ အေ၀းက ေအးသာယာၿမိဳ႔နဲ႔ ေအးသာယာ ေကာလိပ္ (အခု နည္းပညာတကၲသိုလ္ ေတာင္ၾကီး) ကိုလဲ ျမင္ေနရပါတယ္။ အစက ဘယ္ေတာ့ ေရာက္မွန္း မသိေတာ့ သြားရတာအားမရွိ။ အခု ေရာက္ခါနီးသလုိ ခံစားလာရလို႔ အားတက္ လာပါတယ္။ ေရတံခြန္အသံ ကိုလဲ ၾကားေနရ ၿပီေလ။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာက္ ေတာင္ၾကား တစ္ခုကို ေတြ႔လုိက္ပါတယ္။ အေတာ္ေလး လွပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ျမင္ဖူး သလို ျမင္ကြင္းက စိတ္ၾကည္နဴးစရာ ေကာင္းပါတယ္။ လမ္းမကေန ေလ်ာက္လာတာ ၁၅မိနစ္ သာသာ ေလာက္ေတာ့ ရွိၿပီ။ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေရတံခြန္ကို လွမ္းျမင္ေနရၿပီေလ။ မနက္ပိုင္းက မိုးရြာထားတာမို႔ ေရတံခြန္က ေရအမ်ားႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ေရကေတာ့ ရြံ႔ေရာင္ ေပါက္ေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ေရသံရယ္၊ ေရအန႔ံရယ္၊ ညေနေဆာင္း ေအးျမမႈ ရယ္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး လမ္းလမ္းစန္းစန္း ျဖစ္လာ ပါတယ္။ အေမာလဲ ေျပသြားပါတယ္။ ေရတံခြန္နားမွာ ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေက်ာင္းကိုလဲ ေတြ႔ေနရပါၿပီ။ မၾကာမီ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ့ Destination ေရာက္ေတာ့မယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြ ဆက္ေတြ႔ရမလဲလို႔ သိခ်င္စိတ္ေတြလဲ မ်ားလာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေျခလွမ္းေတြလဲ ပိုမိုသြက္လာခဲ့ပါတယ္။