မံုတ၀ဂူသို႔ တစ္ေခါက္

ရဲျမန္မာရဲ႕ "မံုတ၀ဂူသို႔ တစ္ေခါက္" ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ကို ဖတ္ျပီး မွတ္မွတ္ရရ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တစ္ေခါက္သာ သြားဖူးခဲ့တဲ့ မံုတ၀ဂူကို သြားသတိရမိတယ္။ တစ္ေခါက္သာ သြားဖူးလို႔ ခရီးစဥ္ေတြကို ခပ္ေရးေရးပဲ ျမင္ေယာင္ေတာ့တယ္။ ခရီးစဥ္ေတြကို ရဲျမန္မာက စိတ္၀င္တစား ေရးထားပါတယ္။ မံုတ၀ဂူက ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔ရဲ႔ အေနာက္ဖက္ ေတာင္ေစာင္းမွာရွိျပီး ေတာင္ေပၚကေန ေအးသာယာျမိဳ႔သစ္ကို အထင္းသား လွမ္းျမင္ ေနရတယ္။ ပင္းတယဂူနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူျပီး ပင္းတယဂူထက္ ငယ္ပါတယ္။

သီတင္းသံုးတဲ့ ဘုန္းၾကီးေတြေလာက္ပဲ ရွိျပီး ပင္းတယဂူလို လူသိရွင္ၾကား မေက်ာ္ၾကားေသးပါဘူး။ ပင္းတယဂူကို အေခါက္ေခါက္ ေရာက္ဖူးေပမယ့္ မံုတ၀ဂူကိုေတာ့ တစ္ခါပဲ ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ တရုတ္ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတန္းလစ္ျပီး မံုတ၀ဂူကို တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဂူေတြက သိတဲ့အတိုင္း ေက်ာက္ေရစက္ေတြနဲ႔ ေအးစိမ့္စိမ့္ေလးေပါ့။ ေက်ာက္ေမာင္းေတြ ေက်ာက္ပန္းဆဲြေတြနဲ႔ သဘာ၀အတုိင္း လွပေနတယ္။ ဂူျပင္မွာ ခဏနားျပီး ဂူထဲကို ကြ်န္မတို႔ စ၀င္ၾကပါတယ္။ က်လာတဲ့ ေအးစိမ့္စိ္မ့္ ေရစက္ေတြကို လက္နဲ႔ ထိကစားလိုက္ ေျခနဲ႔ နင္းလိုက္နဲ႔ တေျဖးေျဖး ဂူထဲကို ကြ်န္မတို႔ ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ ေရာက္ဖူးေနက် ပင္းတယဂူကိုေတာ့ ဂူတစ္၀က္မွာတင္ ကြ်န္မ တို႔ လွည့္ျပန္ေနက်ပါ။ မံုတ၀ဂူမွာေတာ့ ဘာျဖစ္တယ္မသိ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဂူအဆံုးထိ ၀င္ၾကည့္မယ္ မံုတ၀ဂူက ပင္းတယဂူနဲ႔ ဆက္ထားတယ္ဆိုလို႔ ကြ်န္မတို႔လည္း ဂူအဆံုးထိ ၀င္ဖို႔ သေဘာတူလိုက္ ၾကတယ္။

တေျဖးေျဖး အထဲကို ေရာက္ေလေလ ဂူက က်င္းလာေလေလ၊ ေမွာင္လာေလေလပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္း တစ္သိုက္ တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ဆဲြလို႔ ဂူအဆံုးအထိ ေရာက္ဖို႔ အားခဲျပီး ေလ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဂူက တူးလက္စမို႔လား၊ သဘာ၀ပဲလားေတာ့ မသိ တစ္ခ်ဳိ႔ေနရာမွာ ေက်ာက္တံုးၾကီးေတြ ျပိဳက်ေနတာ ေတြ႔ေပမယ့္ ကြ်န္မတို႔ မေၾကာက္ဘဲ ေရွ႔ဆက္ တိုးခဲ့ၾကတယ္။

ေမွာင္သထက္ ေမွာင္လာေတာ့ ပါလာတဲ့ ဖေရာင္းတိုင္ကို ထြန္းျပီး ေရွ႔ဆက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဂူက နက္လာေလေလ အသက္႐ွဴက်ပ္ေလေလ ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေအာက္စီဂ်င္ မရျဖစ္ျပီး ထြန္းထားတဲ့ ဖေရာင္းတိုင္မီးေတာင္ ျငိမ္းသြားတဲ့ အထိပါပဲ။ ဖေရာင္းတိုင္မီးျငိမ္းမွ ကြ်န္မတို႔လည္း ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ ဂူ၀ဖက္ကို အျမန္ျပန္လွည့္ေျပး ၾကရတယ္။ စပ္စပ္စုစု ႏိုင္လြန္းတဲ့ ကြ်န္မတို႔အတြက္ တစ္ေခါက္ဆို တစ္ေခါက္ မွတ္မွတ္ရရပါပဲ။ ခုခ်ိန္မ်ား ျပန္စဥ္းစားမိရင္ ဂူထဲမွာ တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ၾကက္သီးထမိပါတယ္။

အျပန္လမ္းမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု တေပ်ာ္တပါး ေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ႔ သီခ်င္းကို ေအာ္ဆိုျပီး ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။
"...... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေသနတ္ကို ဆဲြကိုင္ရင္း....ေလ်ာက္စမ္း... ကႏာၱရရဲ႔ ခရီးသည္...ငါေသေတာ့ ဘယ္သူငိုမွာလဲ" ေရးေတးေတး အမွတ္တရေတြကို ျပန္မွတ္မိေအာင္ ေဖာ္ေပးတဲ့အတြက္ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Note: မနိဳင္းနိဳင္းစေန ပို႕လာေသာ ``မံုတ၀ဂူသို႔ တစ္ေခါက္´´ Mail မွ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မူရင္းအတိုင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
(ကိုရဲျမန္မာ အေနနဲ႔လဲ မံုတ၀ဂူသို႔ တစ္ေခါက္ (၃), (၄), .. ဆက္ေရးမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ သူေျပာလိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာက မဆံုးေသးဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။)