အေတြးညေန

ညေနခင္းေတြကိုအရမ္းႏွစ္သက္မိတာ ကေလးဘ၀ကေနအခုခ်ိန္ထိပဲေပါ့။
ဒါေပမယ့္….့ျခြင္းခ်က္အေနနဲ ႔ ျမိဳ ႔ ျပရဲ ႔ ေန၀င္ခ်ိန္ေတြကို ေတာ့ သေဘာမက်မိပါ။

အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ႔ အေတြးေပါ့ေလ…….
ေန၀င္တယ္ဆိုတာ အေနာက္ဘက္ေတာင္တန္းေတြဆီကို ၀င္သြားတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ၊
ကမ္းရိုးတန္း ေဒသေတြမွာေတာ့ ေနကပင္လယ္ဆီကို၀င္သြားမွာ ေပါ့၊
အင္း…..ဒီလိုဆိုရင္ ျမိဳ ႔ ျပမွာေတာ့ ေနကတုိက္ေတြရဲ ႔ အေနာက္ကို ၀င္သြားမယ္ထင္တယ္…..

အခုလို ေတာင္ေပၚ ျမိဳ ႔ ေလးရဲ ႔ ညေနေတြကိုေတာ့ အခ်စ္ဆံုးေပါ့။
တစ္ေယာက္တည္းအေ၀းကိုေငးရင္း၊ စိတ္ဦးတည့္ရာေတြးရင္း ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့ ညေနေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါပဲ။
တစ္ခါတစ္ေလစိတ္ကူးထဲမွာ တိမ္ေတြလိုလြင့္ေမ်ာရင္း လိ္ပ္ျပာတစ္ေကာင္လိုပ်ံသန္းလို႔
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းရဲ ႔ အစြန္းတစ္ဘက္ကို အလည္သြားခဲ့ဖူးတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လညး္ စိတ္ထဲအလိုလိုေရာက္လာတဲ့ သီခ်င္းေတြကို ညည္းရင္းနဲ႔ ေပါ့၊
စိတ္ထဲ ကို အမ်ားဆံုးေရာက္လာတတ္တာက ကိုအယ္ျဖဴ ေရးတဲ့ သီခ်င္းေတြ….
ေနညိဳခ်ိန္ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့အလင္းနဲ႔ သူ႔သီခ်င္းေတြက အခ်ိဳးညီေနသလိုခံစားရတယ္။
ဒါေပမယ့္….သူ႔သီခ်င္းေတြထဲက ေန၀င္ခ်ိန္၊ မတည္ျမဲမႈနဲ႔ ေ၀းလြင့္ျခင္းရဲ ႔ အေၾကာင္းေတြကပဲ သူ႔ဘ၀ကို ေန႔တာတိုေစတာလား …..

“အေ၀းဆီမွာ လြင့္ေမ်ာလို႔ေနတဲ့ တိမ္စိုင္ေလးရယ္
ျမင္ေနဆဲမွာ လြင့္ေပ်ာက္ကြယ္………………..”

“တေျဖးေျဖးကြယ္ မႈန္၀ါးဆဲ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ
လြင့္ေပ်ာက္ကြယ္………………….”

ေၾသာ္……..ေနညိဳခ်ိန္သီခ်င္းတစ္ခ်ိဳ ႔ မဆံုးခင္မွာပဲ အလင္းေပ်ာက္ခဲ့ ျပီေလ။