မံုတ၀ဂူသို႔ တစ္ေခါက္ (၄)

မံုတ၀ဂူ အေၾကာင္း ေရးေနရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခရီးသြား ေနရလို႔ အဆက္ပ်က္သြားခဲ့တာ.. ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာသြားတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္.. မံုတ၀ဂူ ၀မွာပဲ ထားေတာ့မွာလား ဆိုၿပီး ေအာ္ထားတာလဲ ေတာ္ေတာ္ ၾကာပါၿပီ.. ေရးမယ္ေရးမယ္နဲ႔ Mood ျပန္သြားရင္း ၾကာသြားတဲ့ အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္.. အခု ဇာတ္သိမ္းခန္း စပါၿပီ.. J

ျပန္ဆက္ရရင္.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ (၂) ေယာက္နဲ႔ တစ္ပါး မံုတ၀ဂူထဲကို ခ်င္းနင္းလို႔ ၀င္ခဲ့ပါတယ္.. ဆင္းထုေတာ္ႀကီး (၂)ဆူကို ေက်ာ္လဲ ေက်ာ္ေရာ ရုတ္ခ်ည္း အေမွာင္ လႊမ္းသြားပါတယ္.. ပါလာတဲ့ ဓါတ္မီး ကိုယ္စီနဲ႔ အေမွာင္ထဲ တစတစ ၀င္တိုးခဲ့ၾကပါတယ္..

အဲ့ဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ေလ.. ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ဓါတ္ပံုရိုက္ရေအာင္ ကင္မရာ ကို လက္တစ္ဘက္က ကိုင္ထားရတယ္.. ေမွာင္နဲ႔ မဲမဲမို႔ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ ရေအာင္ ဓါတ္မီးကလဲ က်န္တဲ့လက္မွာ ကိုင္ထားရတယ္.. ၀တ္လာတာကလဲ ပုဆိုးဆိုေတာ့ ကၽြတ္မ်ားၾကရင္ဘယ္လို လုပ္ရမလဲေတာင္ မစဥ္းစားနိဳင္ဘူး.. အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ ေကာက္စိုက္သမ ပံုစံလို ပုဆိုးကို တိုတိုတုတ္တုတ္ ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ ၀တ္ထားခဲ့ရတယ္..

ျမင္သမွ် အားလံုးကိုလဲ ဓါတ္ပံုက ရိုက္ခ်င္ေသး.. ေရွ႕က ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ ကားဆရာႀကီးတို႔ ကိုလဲ မ်က္ေခ် မပ်က္ေအာင္ အမီလိုက္ရေသး.. က်န္ခဲ့မွာေတာ့ ေၾကာက္တယ္ေလ.. (ဓါတ္ပံုေတြကလဲ ရမ္းရိုက္ရတာပါ)

တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျမျပင္ကလဲ စြတ္စြတ္ စိုစို၊ ရြံ႕ေစးေျမလိုမ်ိဳး ေစးေစးကပ္ကပ္နဲ႔ ျဖစ္လာၿပီ.. နံရံကို ကိုင္စရာ လက္(၂) ဘက္လံုးကလဲ မအား.. ေခ်ာ္မ်ား လဲလို႔ကေတာ့ ဖူးယံုတင္မကဘူး ကြဲမွာေသခ်ာတယ္.. ေဘးက ေက်ာက္နံရံေလ.. ေျပးသာ ေဆာင့္မိလိုက္ရင္ မေတြးရဲစရာ.. ကိုယ့္အျဖစ္နဲ႔ကို မို႔ ျဖစ္လို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ အျပစ္တင္ရမယ္..

ဂူကလဲ လူတရပ္ ေကာင္းေကာင္းလြတ္ပါတယ္.. ေက်ာက္ပန္းဆြဲေတြ ေက်ာက္ဆက္ေတြ ကလဲ သဘာ၀အတိုင္း က်န္ေနေသးပါတယ္.. တစ္ခုဆိုးတာက ဂူကုိေရာက္လာၾကသူေတြက အမွတ္တရ စာေတြ နံရံမွာ ေရးျခစ္ထားၾကတာပါ.. ေနရာအန႔ံမွာ ပါပဲ.. တစ္ေယာက္တစ္မိ်ဳးမရိုးေအာင္ ကမ်ည္းတင္ထားၾကတာေတြ..

ေလွ်ာက္လာရင္း တေအာင့္ေလာက္လဲက်ေရာ ဂူ၀ေလးက ေသးၿပီး က်ဥ္းသြားပါတယ္.. လူတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးသြားလို႔ မရေတာ့ပါဘူး..

ငံု႔ၿပီးမွ သြားမွျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ ေခါင္းေလးငံုၿပီး ေလးဘက္ေထာက္မတပ္ သြားရပါတယ္.. ေအာက္မွာကလဲ ဗြက္ထေနၿပီမို႔ ေခ်ာ္လဲမွာလဲ ေၾကာက္ရေသးတယ္.. ကိုယ္ဟန္ခ်က္ကို မနည္းထိန္းရင္း က်ိဳးစားပမ္းစား သြားရပါတယ္.. လက္ကလဲကိုင္လို႔ မရေတာ့ မလဲေအာင္ သတိထားၿပီးသြားရပါတယ္..

အဲ့ဒီလို ခါးကိုင္းၿပီးသြားရတဲ့ ေနရာေလးက ခဏပါပဲ၊ အဲ့ဒါလဲ ေက်ာ္ေရာ ျပန္ၿပီး က်ယ္၀န္းသြားျပန္ပါတယ္.. ေက်ာက္တုံးေတြပဲ့က ေနတာေတြလဲေတြ႕ရပါတယ္.. ဘာမွမျပင္မဆင္ ျဖစ္ေနေတာ့ ခက္ခဲေနတယ္ေလ..

ဂူက လူတစ္ရပ္ထက္ အမ်ားႀကီးျမင့္ေနတာ ပံုမွာေတြ႔ရမွာပါ..

ဘုန္းဘုန္းက တစ္ခုလိုက္ျပတယ္.. အဲ့ဒီမွာ ဂူလမ္းဆံုေလးတစ္ခုပါ.. ေအာက္ဂူကို ဆင္းလို႔ရတဲ့ မလြယ္ေပါက္ တစ္ခု ရွိပါတယ္.. ေရသံေတြကိုလဲ သဲ့သဲ့ ၾကားေနရပါတယ္..

ေအာက္ဂူကို ေႏြမွာ ဆင္းလို႔ရေပမဲ့ အခုေရေတြရွိတဲ့ အခ်ိန္ ဆင္းရင္ အႏၲရာယ္ ရွိမွာမို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆင္းမၾကည့္ခဲ့ပါဘူး..

ေနာက္ၿပီး အဲ့ဒီဂူပိုင္းျပတ္ေလး အဆံုးမွာ ပိတ္သြားတဲ့ ဂူနံရံကိုလဲ ဘုန္းဘုန္းကျပပါတယ္.. အဲ့ဒီေနရာက အရင္ လွိဳင္ေပါက္ ရွိေပမဲ့လဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိတ္သြားတာ အခု လံုး၀ အေပါက္မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာျပပါတယ္.. တကယ္လဲ ပိတ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္.. ေက်ာက္တံခါးလို ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္..

ေရခိုးေရေငြ႕ေတြ ရွိလို႔နဲ႔ တူတယ္.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ မူလ ဂူလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း အေရွ႕ကို ဆက္သြားေတာ့ အမံႈေတြ ၾက ေနတယ္..

Camera ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းရိုက္လို႔မရ ဘူး.. အခိုးအေငြ႕ေတြ အံု႔ဆိုင္းေနတယ္.. Camera မွာလဲ Spot ေတြ ေပၚလာပါတယ္.. ဂူနံရံမွာလဲ အညိဳေရာင္အမႈံေတြ ကပ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္..
ကားဆရာက ဆက္သြားဦးမွာလားေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္သြားခ်င္ေနေသးတယ္.. ဂူကလဲ ၀င္လာတာ ၁၅မိနစ္ေလာက္ပဲရွိဦးမွာမို႔ ကၽြန္ေတာ္မ၀ေသးဘူး.. ဆက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္.. ဘာေတြ ေတြ႕ဦးမလဲလို႔ ျမင္ခ်င္ေသးတယ္.. သူကေတာ့ ေျပာတယ္.. အသက္ရွဴ နဲနဲ ခက္လာတယ္ေပါ့.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္၀င္စားေနလို႔ပဲလားမသိ.. သတိမထားမိဘူး.. ပံုမွန္လိုပဲလို႔ထင္တယ္..

အဲ့ဒီ ဂူက်ယ္ႀကီးကို ေက်ာ္သြားေတာ့ ခုနက အမံႈေတြလဲမရွိေတာ့ပါဘူး.. ပံုမွန္လို ျပန္ျဖစ္သြားပါၿပီ.. ဂူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ က်ယ္ပါတယ္.. အေမွာင္ကေတာ့ နက္လာပါတယ္.. အလင္းေရာင္ကို ပိုစုပ္နိဳင္လာတာမို႔ ဓါတ္မီးေရာင္ သိပ္မတိုးတာ ေတာ့ သတိထားမိပါတယ္.. (အရင္က အလင္းမရွိရင္ အေမွာင္ပဲ၊ အေမွာင္ဆိုတာ တစ္မ်ိဳးပဲ ရွိမယ္ထင္ခဲ့တာ.. Science စာအုပ္ေတြ ေတာင္ဖက္ ေျမာက္ဘက္လုပ္မွ အေမွာင္မွာလဲ Degree ေတြရွိေၾကာင္း သိခဲ့ရတယ္ေလ.. Absolute အေမွာင္ဆိုရင္ ဘာအလင္းမွ မျပန္လာေအာင္ စုပ္ယူျပစ္ လိုက္တာတဲ့.. Black Hole ဆိုတာလဲ အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္မွာပါပဲ.. ဒီထက္ေတာ့ ပိုမွာေပ့ါ.. )

ေနာက္ထပ္ ၁၀မိနစ္ေလာက္ပဲ ေလ်ာက္ခဲ့ပါတယ္.. ဘုန္းဘုန္းက လမ္းဆံုးၿပီလို႔ေျပာတယ္.. ေရွ႕မွာ ဂူက ျပတ္ေနပါၿပီ.. အရင္က တဘက္ျခမ္းကို ကူးဖို႔ တံတားလုပ္ထားတာ ပ်က္ေနတယ္ေလ.. အခုဂူကလဲ စိုေနတာမို႔ ဒီအတိုင္းကူးရင္ သိပ္မေကာင္းဘူး လို႔ေျပာပါတယ္.. ဂူျပတ္ေအာက္မွာေတာ့ အေရွ႕ကေတြ႔ခဲ႔တဲ့ ေရဆီးေနတဲ့ ေအာက္ဂူရွိပါတယ္.. ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ေျပာတယ္.. ဒီေနရာအထိကိုပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ဖူး ၾကတယ္တဲ့.. ဒီေနရာေရာက္ရင္ ေအာက္ဂူကိုဆင္း.. အဲ့ဒီကေန လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ၿပီး ခုနက ဂူလမ္းခြဲကေန ျပန္တက္ၾကတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္.. အဲ့ဒီ အေက်ာ္ေလးမွာ နတ္သမီး ေရကန္လို႔ ေခၚတဲ့ေနရာ ရွိတယ္ လို႔လဲ ဘုန္းဘုန္းကေျပာတယ္.. အဲ့ဒီလိုေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕ဆက္ ထပ္သြားခ်င္စိတ္ ေပၚျပန္ေရာ.. ဒါေပမဲ့ ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ ကားဆရာကလဲ မသြားေတာ့ဖို႔ စိတ္ပိုင္းထားလိုက္ၿပီနဲ႔တူတယ္.. ျပန္ဖို႔ ေျခလွန္းေန ၾကၿပီေလ.. ကၽြန္ေတာ္လဲ မလြဲသာေတာ့ပဲ ဂူပ်က္ေလးကို ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္း အဲ့ဒီနားမွာ ေရာင္လည္ ေရာင္လည္ လုပ္ေနလိုက္ေသးတယ္.. ျပန္မထြက္ခ်င္ေသးဘူးေလ.. ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လွည့္ လာခဲ့ပါတယ္.. ေနာက္တခါေပါ့လို႔ စိတ္မွာေတာ့ ေတးထားလိုက္တယ္ေလ..

ဂူအျပန္လမ္းကေတာ့ အသြားကထပ္ ပိုျမန္သလိုပါပဲ..

သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္ျပန္ေရာက္ လာၾကပါတယ္.. ေျခေထာက္ လက္ေထာက္ေဆးၿပီး နားေတာင္မနားေတာ့ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားရွိရာ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္..

ဂူအျပင္က ေရထြက္ေပါက္ပါ.. ဂူထဲကေရေတြက အဲ့ဒီ အေပါက္ကေန ထုိးထြက္ေနပါတယ္..

အတက္ႀကီးပဲမို႔ ကၽြန္ေတာ္ မနဲ ေလွ်ာက္ရတယ္.. ကားေပၚလဲေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္.. အေမာေျဖရင္း ရိုက္လာတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြ ျပန္ၾကည့္ရင္း ကိုယ္တကယ္ ေရာက္ခဲ့တာမွ ဟုတ္ရဲ့လား။ တကယ္သြားခဲ့တာမွ ဟုတ္ရဲ့လား။ အိမ္မက္မ်ား မက္ေနတာလားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္ေမးၾကည့္ မိေနေသးတယ္..

က်န္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အိမ္မက္တစ္ခုလိုပါပဲ.. ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔လဲမရ.. ခဏေလးအတြင္းမွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြား.. လြင့္ကြယ္သြားတယ္ေလ.. ဒါေၾကာင့္ အဲ့ဒီ ခဏေလးေတြကိုပဲ အေကာင္းဆံုး အလွဆံုး ပံုရိပ္ေတြအျဖစ္ က်န္ခဲ့ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်န္ရစ္ရမယ္ မဟုတ္လား..

ရဲျမန္မာ

Posted by Admin on behalf of YMA