ဇရာနဲ႔ယွဥ္ေသာ သံေ၀ဂ

သူငယ္ခ်င္းမိသားစုနဲ႔ ေတာင္ၾကီး သြားတုန္း ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေလး တခု အေၾကာင္းပါ။ ရန္ကုန္ျပန္မဲ့မနက္မွာ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔တခုလုံးကုိ စီးျမင္ရတဲ့ ရႈခင္းလည္း ခံစားရင္း၊ ဘုရားလည္းဖူးရင္း ဆုိသလုိ ျမစိမ္းေတာင္၊ ေရႊဘုန္းပြင့္ စတဲ့ ေတာင္ေပၚက ဘုရားေတြကုိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ျမစိမ္းေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔က ဘုရားမဖူးေသးခင္ ရႈခင္းေတြၾကည့္ဖုိ႔ ဓာတ္ပုံရုိက္ဖုိ႔ေလာက္ပဲ အားသန္ေနေတာ့ ဒီဆုိင္းဘုတ္ေလးကုိ မေတြ႕မိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ေဖေဖက ေခၚျပီး ဆုိင္းဘုတ္ေလးကုိ ဖတ္ခုိင္းပါတယ္။ အန္ကယ္ဆရာ၀န္ၾကီးက “သမီးတုိ႔ေရ..ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္တဲ့ စာလည္း လာဖတ္ၾကည့္ပါ” လုိ႔ေျပာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔လည္း ဓာတ္ပုံရုိက္၊ အေ၀းက ရႈခင္းၾကည့္ေနရာက အန္ကယ္ျပတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေလးကုိ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီ စာေလးကအဓိပၸါယ္ ရွိတာနဲ႔အတူ အားလုံးကုိလည္း တရားသေဘာနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ျပထားတာေၾကာင့့္ အန္ကယ္ကဓာတ္ပုံရုိက္ယူခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မအတြက္ သတိရရင္ ရသလုိ ခဏခဏ ထုတ္ဖတ္ျဖစ္တဲ့စာတခုဆုိရင္လည္း မမွားပါဘူး။ အားလုံးလည္း ဖတ္လုိ႔ရေအာင္ ေတာင္ၾကီးခ်ယ္ရီေျမမွာ ေ၀မွ်ေပးလုိက္ပါရေစ။

အခုဆုိရင္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေရာ ၊သူ႔မိသားစုနဲ႔ပါ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေ၀းေနၾကေပမယ့္ စိတ္ခ်င္းကေတာ့ နီးေနတုန္းပါပဲ။ ၂၀၀၄ ဧျပီတုန္းက သြားခဲ့တဲ့ ေတာင္ၾကီးခရီးဟာ အခုဆုိရင္ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ။ အဲဒီ့တုန္းက ဓာတ္ပုံေတြျပန္ၾကည့္မိရင္ မေန႔တေန႔ကမွ ေတာင္ၾကီးက ျပန္ေရာက္လာသလုိမ်ိဳး ခံစားရပါတယ္္။

ဒီေန႔ဟာ ၀ါဆုိလျပည့္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ရဲ႕ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ျဖစ္တာဆုိေတာ့ ဒီပုိ႔စ္ကုိလည္းေရးရင္း ကၽြန္မရဲ႕ မိဘ ၂ ပါးနဲ႔အတူ သမီးရင္းနဲ႔မျခား ခ်စ္ခင္ ဂရုစိုက္တဲ့ အန္ကယ္နဲ႔ အန္တီကုိ စိတ္က ရည္မွန္းရင္း ကန္ေတာ့လုိက္ပါရေစ။

မရန္ကုန္သူ