ဖက္ထုပ္ေၾကာ္

အိမ္ၿပန္ၿဖစ္တဲ့ တေန့က်ရင္ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အေဖ နဲ႔ အေမကုိ ေၿပးဖက္...
ပစၥည္းေတြ ပစ္ခ်ၿပီး အရင္ဆံုးလုပ္မယ့္ အလုပ္က ဖက္ထုပ္ေၾကာ္ဆုိင္ကုိ ေၿပးၿပီး ပြဲၾကီးတပြဲ နဲ႔ ၿမီးရွည္ မွာမယ္...
((အစားပုတ္လုိက္တာလို့ မေၿပာၾကပါနဲ႔ မစားရတာၾကာၿပီမုိ႔လုိ႔ပါ))...
ေရေႏြးၾကမ္းခြက္ေဆး ေရေႏြးေလး ငွဲ့ၿပီး ဟုိေငးဒီေငး ေအးေဆးထုိင္ေစာင့္မယ္...
အဲ... ထုိင္ခံု မရရင္ေတာ့ သူမ်ားအထကုိ ေစာင့္ၿပီး လုရမွာပဲ...
ၿပီးရင္ေတာ့ ဖက္ထုပ္ေၾကာ္ေလးစားလိုက္ လာစားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုရင္ ၿပံဳးၿပလုိက္ေပါ့...

ဒီဆုိင္ေလးမွာ အေဖ အေမ လက္ကုိ ဆြဲၿပီး
ေတာက္ေတာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ့ အရြယ္ကတည္းက
ခ်စ္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ တမိသားစုလံုး အတူစားခဲ့တယ္...
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အၿပင္ထြက္လည္ တတ္လာေတာ့လည္း ေက်ာင္းစိမ္းေလးေတြနဲ႔ သြားစားၿဖစ္ၾကတယ္...
ခ်စ္သူ ရလာတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့လဲ အတူဆံုတုိင္း အရင္ဆံုးသြားၿဖစ္တာ အဲဒီဆုိင္ေလးပဲ...
အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ဖက္ထုပ္ေၾကာ္ဆုိင္ေလးရဲ့ အဆင္အၿပင္ေတြ
ေၿပာင္းလဲေကာင္း ေၿပာင္းလဲသြားလိမ့္မယ္...
ဒီထဲမွာ ေတြ႕ၾက ဆံုၾက ခ်စ္ၾက မုန္းၾကတဲ့ ၿဖစ္ရပ္ေပါင္းေၿမာက္ၿမားစြာကုိ သိမ္းဆည္းထားဆဲပဲ...

လူတုိင္းကေၿပာၾကတယ္...
အဲဒီဆုိင္ထက္ေကာင္းတဲ့ ဖက္ထုပ္ေၾကာ္ဆုိင္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ...
ဘာၿဖစ္လုိ႔ အဲဒီဆုိင္ကုိပဲ တမ္းတမ္းစြဲၿဖစ္ေနသလဲ နားမလည္ဘူးတဲ့...
တၿခားဆုိင္က ဖက္ထုပ္ေၾကာ္ေတြက ပုိေကာင္းရင္ ေကာင္းေနလိမ့္မယ္...
ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ ေတာင္ၾကီးက ဖက္ထုပ္ေၾကာ္က ပုိခ်ိဳတယ္...
(မ်က္ႏွာလုိက္တယ္ေၿပာေၿပာ)
ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတာင္ၾကီး ေလသံ၀ဲ၀ဲေတြ လြင့္ေမ်ာ...
အမွတ္တရေတြက ကုိယ့္နံေဘးမွာ ခုန္ေပါက္ေၿပးလႊား...
ေနာက္ဆံုး တကုိယ္လံုး လွဳပ္ရွားေမာင္းႏွင္ဖုိ့ ရွဴသြင္းလိုက္တဲ့ေလက
ရွင္းတဲ့ သန္႔တဲ့ ေအးၿမတဲ့ ေတာင္ၾကီးေလထု...
ကဲ... ဘယ္ေလာက္ၿပီးၿပည့္စံုတဲ့ မနက္ခင္းေလးလဲ...