ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူမိေသာ ကၽြန္မတို႔၏ၿမိဳ႕

ကၽြန္မ ေတာင္ႀကီးသူ ျဖစ္ရၿခင္းကို ဂုဏ္ယူသည္။ ``ဘယ္ၿမိဳ႕ကလဲ´´ လို႔ေမးရင္ ``ေတာင္ႀကီးက´´ လို႔ ေျဖရသည္မွာ ကၽြန္မ အတြက္ ေက်နပ္စရာ....

ဘယ္အရာ၊ ဘယ္အခ်က္ေတြမ်ား ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူမိေစတာလဲလို႔ ေမးစရာမလိုေအာ္ပင္ ရွင္းလင္းသည္။ ကၽြန္မတို႔ဧ၊္ၿမိဳ႕သည္ ဆိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းသည္။ သာယာလွပသည္။ လတ္ဆတ္ေသာ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ ေပါမ်ားသည္။ သဒါၶတရား ထက္သန္ေသာ ေတာင္ႀကီးသူ၊ သား တို႔၏စိတ္ဓါတ္...

ထို႔ျပင္ မ်ားစြာ...မ်ားစြာ ရွိေသးသည္။ ကၽြန္မပို၍ ဂုဏ္ယူမိ ေစေသာ သတင္းတစ္ခုကို online ျမန္မာတိုင္း( မ္ ) အတဲြ ၁၆၊ အမွတ္ ၃၂၀ (၁၃- ၁၉၊ ၇၊ ၂၀၀၇) တြင္ ဖတ္လိုက္ရသည္။

ထို ျမန္မာတိုင္း( မ္ ) တြင္ ေရးထားသည္မွာ........

စိန္ပန္းနီနီ၊ ခ်ယ္ရီႏွင့္ စိန္ပန္းျပာျပာ
ေနမင္းသန္႔

အမႈိက္သ႐ိုက္ ကင္းစင္ၿပီး သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ လွပေနသည့္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းျမင္ကြင္း။

ရန္ကုန္ရွိ ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္သည့္ ႐ံုးေရွ႕မွ စိန္ပန္းပင္ႀကီး တစ္ပင္လံုးရဲရဲ ေတာက္ပြင့္ေနသည္။ စိန္ပန္းပြင့္ တခ်ဳိ႕ ေျမမွာ ေၾကြက်သည္။ အနီေရာင္ ကမၺလာ ေကာ္ေဇာေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရ သလိုပင္ ခံစားရသည္။

ခဏၾကာေသာ္ မိုးရြာလာသည္။ မိုးမ်ားလြန္းလွ်င္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း ေရေျမာင္းမ်ားမွ ေရ လွ်ံတတ္သည္။ လွ်ံတက္ေသာ ေရ ႏွင့္အတူ ပလတ္စတစ္ အမႈိက္သ႐ိုက္မ်ား ပါလာၿပီး ေရက်ေသာအခါ လမ္းမမ်ား၊ ပလက္ေဖာင္းမ်ား ေပၚတြင္ တင္က်န္ ေနတတ္သည္။ နီရဲေသာ စိန္ပန္း ပြင့္မ်ားႏွင့္ ပလတ္စတစ္အိတ္၊ ႄကြပ္ ႄကြပ္အိတ္ စသည္မ်ား ေရာေထြးကာ အနီေရာင္ ကမၺလာ ေကာ္ေဇာဟု ထင္မွတ္ေသာ ကြၽန္ေတာ့ခံစား ခ်က္မ်ား အမႈိက္ေတာထဲ ေရာက္သြားသည္။ မိုးအနည္းငယ္ စဲေသာအခါ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ေတာ္မွ သန္႔ရွင္းေရး ပုဂၢိဳလ္မ်ားက တင္က်န္ေနခဲ့ေသာ အမႈိက္မ်ားကို သိမ္းဆည္းကာ လက္တြန္းလွည္းေပၚ က်ဳံးတင္ ၾကသည္။

အနီရဲရဲ စိန္ပန္းပြင့္မ်ားလည္း အမႈိက္ႏွင့္အတူ ပါသြားၾကသည္။ သန္႔ရွင္းေရး အဖြဲ႕သားမ်ားသည္ မိုးေရစက္မ်ား ၾကားမွာပင္ ေခြၽးေတြ တရႊဲရႊဲ။ မည္မွ်ပင္ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ကာ အမႈိက္သိမ္းေသာ္လည္း ေနရာအႏွံ႔ ၿမိဳ႕တြင္း၊ ၿမိဳ႕ျပင္ တစ္ေလွ်ာက္ အမႈိက္မ်ား၊ ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ စီးနင္းျဖတ္သန္းေသာ ယာဥ္လိုင္းေပၚမွ ျမင္ရသည္။ ဧၿပီလ ပိတ္ရက္အတြင္း စိန္ပန္းျပာမ်ား ႀကီးစိုးရာ ရွမ္းေတာင္တန္းမွ ေတာင္ႀကီး၊ ေအာင္ပန္း၊ အင္းေလး၊ ကေလာသို႔ တစ္ေခါက္အလည္ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။

စိန္ပန္းျပာပင္မ်ားတြင္ ခရမ္းေဖ်ာ့လြင္လြင္ အပြင့္မ်ား လႈိင္လႈိင္ ပြင့္ေနသည္ကို လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေတြ႕ရသည္။ ျပင္ဦးလြင္တြင္ ခ်ယ္ရီေတြ႕ခဲ့ ဖူးေသာ ကြၽန္ေတာ္က ေတာင္ႀကီးမွာ ခ်ယ္ရီကို ရွာၾကည့္မိသည္။ မေတြ႕။ ကြၽန္ေတာ့ စိတ္အစဥ္၌ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ စိန္ပန္းျပာ ႏွင့္အတူ ခ်ယ္ရီပန္းမ်ား ပြင့္လန္းေနမည္ဟု ထင္မွတ္ ထားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေတာင္ႀကီးတြင္ ခ်ယ္ရီ မရွိပါ။

ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမ တစ္ေလွ်ာက္ အေခါက္ေခါက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စတိုးဆိုင္မ်ားစြာ၊ ဖက္ရွင္ဆိုင္ မ်ားစြာကို ျဖတ္သန္း ၾကည့္႐ႈသည္။ လမ္းမအတြင္းဘက္ ေစ်းလမ္းၾကားကို ျဖတ္သန္း လမ္းေလွ်ာက္သည္။ ေတာင္ေပၚ လမ္းဘက္ရွိ အိမ္ႀကီးမ်ား၏ ထူးျခားေသာ ဗိသုကာ စတိုင္မ်ားကို ေလွ်ာက္ၾကည့္သည္။ စူဠာမုနိ ေလာကခ်မ္းသာ ေစတီေတာ္သို႔ လမ္းေလွ်ာက္ သြားကာ ဖူးေျမာ္သည္။

တစ္လမ္းလံုးရွိ စိန္ပန္းျပာပင္တို႔ ေအာက္တြင္ ခရမ္းေဖ်ာ့ေရာင္ ပန္းပြင့္တို႔ ေၾကြလ်က္ ရွိၾကသည္။ ခရမ္းေရာင္ ေကာ္ေဇာေပၚ ေရာက္ေနသလို ကြၽန္ေတာ္ ခံစားရျပန္သည္။ စိန္ပန္းနီကို သေဘာက်သည္။ စိန္ပန္းျပာကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္သက္သည္။

ဘုရားမွ အျပန္တြင္လည္း ခရမ္းေရာင္ လႊမ္းေသာ ကတၱရာလမ္းေပၚမွပင္ ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ထူးျခားမႈမ်ားကို သတိျပဳမိသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚမွ အေရာင္စံုစြာ မ်ားျပားလွေသာ ေၾကာ္ျငာ ဆိုင္းဘုတ္ ႀကီးမ်ား အပါအ၀င္ ကြၽန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ခဲ့ေသာ လမ္းမ်ား တစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေပၚလမ္းေဘး၌ အမႈိက္ မရွိသည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ (Admin: ယခု ေၾကာ္ျငာ ဆုိင္းဘုတ္ႀကီးမ်ား သိပ္မရွိေတာ့ပါ။)

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေျမျပင္ေပၚမွ ခရမ္းျပာ ေကာ္ေဇာေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ရစဥ္ စိန္ပန္းျပာတို႔၏ အလွကို အမႈိက္မ်ား၏ အက်ည္းတန္မႈ မပါဘဲ ခံစားႏုိင္ခဲ့ သည့္အတြက္ သေဘာက် ေနမိသည္။

ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ စည္ပင္သာယာမွာ သန္႔ရွင္းေရး ေကာင္းလြန္းသည္ဟု ထင္မိသည္။ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ အမႈိက္၊ အျခား အမႈိက္သ႐ိုက္တို႔ကို မျမင္ရသျဖင့္ ၿမိဳ႕၏ အလွသည္ ပို၍ ၾကြေနသေယာင္ ျမင္ရသည္။

အလားတူပင္ ကေလာၿမိဳ႕တြင္လည္း လမ္းေဘး၀ဲယာ အမႈိက္မရွိ။ စိန္ပန္းျပာတို႔ ေျမမွာျပန္႔က်ဲေနေသာ အလွကို သီးသီးသန္႔သန္႔ ၾကည့္ကာ ၾကည္ႏူးႏုိင္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ့မိသည္။ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕မ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ေႏြဘက္တြင္ပင္ အေအးဓာတ္က ရွိေနသျဖင့္ ေနလို႔ထိုင္လို႔ ေကာင္းလွသည္။

ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ၿပီး တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာ ေတာင္ႀကီးတြင္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္း ၏ ဖခင္ႏွင့္ ၿမိဳ႕ထဲ၌ဆံုခဲ့သည္။ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား စစ္စစ္ အန္ကယ္အား ေကာ္ဖီတုိက္ ဂါရ၀ျပဳရင္း ႐ံုးပိတ္ရက္က ေတာင္ႀကီး၊ အင္းေလး၊ ကေလာသို႔ သြားခဲ့သည့္ အေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ေတာင္ႀကီးႏွင့္ ကေလာတို႔တြင္ အမႈိက္ မရွိသျဖင့္ လြန္စြာသန္႔ရွင္း လွပေၾကာင္း ခ်ီးမြမ္းစကား ေျပာမိခဲ့သည္။

ပအို႔၀္ႏွင့္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ေန႔စဥ္ နံနက္ မိုးလင္းသည္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕၊ ဆိုင္ေရွ႕ အမႈိက္လွည္းက်င္းကာ သန္႔ရွင္း ေရးလုပ္ၿပီးမွ အလုပ္သြား၊ ဆိုင္အေရာင္း အ၀ယ္လုပ္ေလ့ ရွိၾကေၾကာင္း၊ ဘိုးစဥ္ ေဘာင္ဆက္ လက္ဆင့္ကမ္းထားေသာ အေမြေကာင္း၊ အက်င့္စ႐ိုက္ေကာင္း တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း အန္ကယ္က ရွင္းျပသည္။

ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသေလးစားသြား ပါသည္။ လူတိုင္းက ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕ မ်က္စိတစ္ဆံုး အမႈိက္မွန္သမွ် သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေလ့ရွိသျဖင့္ မည္သူကမွ် တစ္ပါး သူ၏ အိမ္ေရွ႕၊ ဆိုင္ေရွ႕တြင္အမႈိက္ မပစ္ၾကေၾကာင္း၊ အမႈိက္ကို စည္းကမ္းမဲ့ပစ္ရမွာကို ရွက္တတ္ၾကေၾကာင္း အန္ကယ္က ဆက္၍ရွင္းျပသည္။

အမႈိက္ဟူသမွ်ကို စည္ပင္သာယာ ၀န္ထမ္းက သိမ္းလိမ့္မည္ဟူေသာ အသိစြဲေနသမွ် အမႈိက္ကို စည္းကမ္း မဲ့စြန္႔ပစ္ ေနၾကဦးမည္ ျဖစ္သည္။ အမႈိက္ဟူသမွ်ကို ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕၊ ကိုယ့္ဆိုင္ေရွ႕၌ ေတြ႕လွ်င္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေကာက္ရန္၊ သိမ္းဆည္းရန္ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းမ်ား ထြန္းကားလာၿပီး လက္ေတြ႕ က်င့္သံုးၾကပါလွ်င္ စည္ပင္သာယာ ၀န္ထမ္းတို႔သည္ အမ်ားႏွင့္ ဆိုင္ေသာ ေနရာမ်ားမွ မလႊဲမေရွာင္သာေသာ အမႈိက္မ်ား၊ သစ္ရြက္ေႄကြမ်ားကိုသာ သိမ္းဆည္း ရမည္ျဖစ္ၿပီး ျပည္သူ႕လုပ္အားႏွင့္ သန္႔ရွင္းမႈကို ပိုမိုေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။

အမႈိက္မပစ္လွ်င္ အမႈိက္မ႐ႈပ္ေတာ့ သျဖင့္ ၿမိဳ႕ရြာမ်ား ပိုမိုသပ္ရပ္လွပလာ မည္ကို လူတိုင္းသိၾက ပါလိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ ေတာင္ေပၚမွာ စိန္ပန္းျပာေတြ ျပန္႔ က်ဲေနတာ လွသေလာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕က စိန္ပန္းနီႏွင့္ အမႈိက္မ်ား ေရာေထြးေနတာ အ႐ုပ္ဆိုး လွသည္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ခံစားရင္း စိတ္မသက္မသာ ရွိေနမိပါသည္။

Note: Saung Hninn Cho Cho ပို႔ လာေသာ Mail မွ အေၾကာင္းအရာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။